Hallo allemaal!
Bij deze dus de nieuwsbrief van september! Ik heb een hoop in te halen wanneer het aankomt op het neerschrijven van mijn ervaringen van de laatste paar maanden. :) Voor september vermoed ik dat de nieuwsbrief wel iets korter zal zijn, hoewel, we zien wel hoe dat uitdraait op het einde. De reden daarvoor zou zijn omdat ik een tijd ziek ben geweest begin september, dus veel kon ik niet doen in die periode buiten rusten en naar het toilet rennen...Ach ja, wie weet, misschien vind ik wel genoeg om over te praten. Geniet er van! ;)
Hi all!
Here’s the newsletter for September! I have a lot of catching up to do when it comes to writing down my experiences from the last couple of months. :) For September I guess the newsletter will be a shorter one, although we’ll see how it turns out at the end. The main reason would be because I was sick at the beginning of September for a while, so I couldn’t do a lot in that period except for resting and running to the toilet...Well, who knows, maybe I’ll find enough to talk about. Enjoy! ;)
Reis / Travels
In september heb ik niet veel gereisd en daar was ik blij om. Reizen wanneer je ziek bent is niet leuk en ik had in de maand ervoren veel gereisd, dus het was fijn om op één plaats te blijven voor een tijdje. Het enige reizen dat ik deed, was op het einde van september, wanneer we (een aantal mensen van Tribodar en ikzelf) besloten om naar een Rainbow Gathering te gaan meer in het noorden van Portugal.
In September I didn’t do much traveling and I was quite happy about that. Traveling while being sick isn’t fun and I had traveled a lot in the month before, so it was nice to be in one place for a while. The only traveling I did, was at the end of September, when we (some people of Tribodar and I) decided to go to a Rainbow Gathering more in the north of Portugal.
Motivaties / Motivations
Zoals ik al zei in de vorige nieuwsbrieven, mijn voornaamste reden om te reizen is het vinden van een locatie om een huis te bouwen. Tribodar, zijnde een potentiële locatie in mijn achterhoofd, was een belangrijke eindbestemming. Mijn tijd daar gaf me ook de kans om van het gemeenschapsleven in een eco-dorp te proeven.
Like I said in the previous newsletters, my main reason for traveling is to find a location to build a house. Tribodar, being a potential location in the back of my mind, made it an important destination. My time there also gave me the chance to have a taste of the community life in an eco-village.
Apart daarvan wist ik dat er ook een workshop eco-constructie ging doorgaan op het Tribojam festival. Ik heb hieraan deelgenomen en we hebben ons toen vooral gericht op het maken van een groendak voor een leuk eco-huisje. Na het festival bleven we werken aan dat huis, maar dan werkten we meer aan de vloer en muren. Exact wat ik wou leren!
Apart from that I knew that there was going to be a workshop on eco-construction on the Tribojam festival. I participated and we mainly focused on making a green roof for a nice, little eco-house. After the festival we continued to work on that house, but we then focused more on the floor and the walls. Exactly what I wanted to learn!
Ik heb ook de kans gehad om het klimaat meer gewoon te geraken in centraal Portugal. Het is meer extreem dan het Belgische weer moet ik zeggen. Heel warm in de dag en koud in de nacht. De omgeving was vooral opgemaakt uit tinten geel, zijnde alle planten die al een lange tijd geen water hadden gezien en de droge grond. Een hele droge omgeving in die tijd van het jaar blijkbaar.
Also, I got the chance to get more accustomed to the climate in central Portugal. It’s more extreme than the Belgium weather I must say. Really hot in the day and cold in the night. The surroundings were mainly made up of shades of yellow, being all the plants that hadn’t seen any water for a long time and the dry ground. Very dry environment in that time of the year apparently.
Deze maand ervaren! / Experienced this month!
Ziek zijn! Joy… Na Tribojam, het festival op Tribodar, werden er veel mensen ziek. Één van de verklaringen was dat er sommige mensen van een ander festival die al ziek waren naar Tribojam zijn gekomen en het dus hebben doorgegeven aan anderen. Maar wie weet...Veel mensen, dicht op elkaar, de brandende hitte, veel eten (wat ook vliegen betekent) en weinig compost toiletten is een redelijk goede manier om een ziekte te starten en te verspreiden. Dus ja, na Tribojam ben ik ook ziek geworden. Niet echt veel daarover te vertellen, buiten dan dat ik eens goed heb kunnen kijken naar de binnenkant van een composttoilet.
Being sick! Joy... After Tribojam, the festival at Tribodar, a lot of people got sick. One of the explanations was that some people from another festival who were already sick came to Tribojam and thus gave the disease to others. Then again, who knows... a lot of people, close to each other, in the blistering heat, with a lot of food (meaning also flies) and few compost toilets is a pretty good way for a disease to start and spread. So yeah, after Tribojam I got sick as well. Not much to tell about that, except that I could take a good look at the inside of a compost toilet.
Wat meer over Tribodar zelf: Het bevindt zich een paar kilometer van Nisa, een klein, gezellig stadje, maar toch groot genoeg om 2 supermarkten te hebben. Ik zou zeggen dat het een half uurtje wandelen is tot daar, wat doenbaar is als het niet te warm is in de zon. Er zijn 4 mensen die permanent wonen op Tribodar momenteel: Mi. en Mo. met hun zoontje Ma. en G.. Je zou verwachten dat het daar een stille plaats is omdat er maar 4 mensen wonen, maar niks is minder waar. Het zit er vol met leven door alle reizigers die er verblijven om een tijd te vrijwilligen. Na het festival waren we met meer dan 20 man, zelfs tegen de 30 aan, denk ik. Er zijn ook een paar dieren: 3 ezels, veel katten en een hond (hoewel de hond, Taki, komt en gaat wanneer hij wilt).
A bit more about Tribodar itself: It’s located a couple of kilometres from Nisa, a small, cosy city, but big enough to have 2 supermarkets. I would say it’s a half an hour walk to town, which is doable if it isn’t too warm in the sun. There are four people living permanently at Tribodar at the moment: Mi. and Mo. with their son Ma. and G.. You would expect it would be a quiet place because only 4 people live there, but it certainly wasn’t. It was vibrant with life because of all the travellers that stay there for a while to volunteer. After the festival we were with more than 20 people, even close to 30 I think. There are also a couple of animals: 3 donkeys, a lot of cats and a dog (although the dog, Taki, comes and goes whenever he wants).
Ongeveer een week na het Tribojam festival begon in Tribodar alles terug zijn gewone gang te gaan en gingen de mensen die niet ziek waren terug werken zoals voordien. Hier is hoe een gewone dag voor mij aanvoelde:
About a week after the Tribojam festival, Tribodar started to get into its regular pace again along with the people who weren't sick and started to work like before. Here’s how a regular day felt for me:
“‘Is dat de ochtendbel? Yup, dat is ze...Hoe laat is het? Oh man, het is nog niet eens acht uur! Ik moet hier echt gewoon aan geraken...Ok, tijd voor ontbijt en een ochtendcirkel!’ Er staat havermoutpap, muesli en fruit op de tafel. Het ochtendteam zorgde er voor dat er genoeg was voor iedereen. Na wat gegeten te hebben ging de bel weer. ‘Ochtendcirkel! Dus, wat gaan we vandaag doen?’ Aan het huisje werken, wordt in het dagelijks schema gezet, zoals gewoonlijk, zodat het klaar is tegen dat het winter wordt en kouder wordt. ‘Wie gaat er naar de markt vandaag?’ Ik vrijwillig. ‘We hebben ook wat mensen nodig die eten maken voor in de namiddag en avond.’ Sommige mensen steken hun hand op. ‘Wie wil er werken in de tuin?’ Meer handen gaan omhoog. Nadat we door het schema zijn gegaan en meeste mensen weten wat ze moeten doen is het tijd om te werken.
“‘Is that the morning bell? Yeah, it is...How late is it? Oh man, it’s not even eight o’clock! I’ll have to get used to this...Okay, time for breakfast and a morning circle!’ Porridge, muesli and fruit is being presented on the table. The morning crew made sure there was enough for everyone. After having some breakfast the bell rings again. ‘Morning circle! So what are we going to do today?’ Working on the house is included in the daily schedule as usual, so it is finished by the time that it’s getting winter and getting colder. ‘Who’s going to the market today?’ I volunteer. ‘We also need some people who make food for the afternoon and evening.’ Some people raise their hands. ‘Who wants to work in the garden?’ Some more hands rise. After going through the schedule most people know what they have to do and it’s time to work.
De eerste prioriteit is het huisje en er zijn altijd mensen aan aan het werken. Ik heb ook beslist om daar vandaag aan te werken. We moeten de kiezels scheiden van de leem, zodat we de leem kunnen gebruiken om cob te maken. De cob zou dan gebruikt worden in de cordwood-muur (cordwood is een techniek waarbij je blokken hout op elkaar stapelt terwijl die bij elkaar gehouden worden door een substantie zoals cob). Niet het meest aangename werk moet ik zeggen, zeker niet in de volle zon, maar het is een essentieel onderdeel van goede cob maken. Trouwens, dit is ook de voornaamste reden waarom we zo vroeg opstaan. Het is om het meeste werk gedaan te hebben vooraleer de temperaturen tot het maximum rijzen, wat het ronduit onmogelijk maakt om in te werken. Na een paar uur werk nemen we een kleine pauze. Voor mij is het dan tijd om naar de markt te gaan met andere vrijwilligers. Dit betekent eigenlijk naar het lokale marktje gaan en een oud koppel helpen hun standje op te ruimen in ruil voor wat groenten en fruit. Nadat we dat gedaan hebben, gaan we naar de supermarkt dichtbij om wat boodschappen te doen. Dan gaan we terug naar huis. Het eten is klaar wanneer we terug zijn. Het is altijd heerlijk en vegetarisch! Na een paar uur vrijaf werken we nog wat meer en dan is het gedaan voor vandaag.
The main priority is the little house and there are always people working on this. I decided to also work on this for today. We have to divide the gravel from the loam, so we could use the loam to make cob. The cob would then be used in the cordwood wall (cordwood is a technique where you stack logs of wood on top of each other while they’re being held together by a substance like cob). Not the most pleasant job I must say, especially not in the full heat of the sun, but it’s a vital part of making good cob. By the way, this is also the main raison why we wake up so early in the morning. It’s to get most of the work done before the temperatures rise to the maximum, which makes it pretty much impossible to work in. After a couple hours of work we take a small break. For me it’s time to go to the market with some other volunteers. This basically means going to the local market to help an old couple clean up there stand in return for some vegetables and fruit. After doing that we go to the supermarket nearby to buy some groceries. Then we return home. Food’s ready when we get back. It’s always really delicious and vegetarian! After a couple hours of leisure time we work some more and then it’s done for today.
In mijn vrije tijd ben ik meestal aan het bij lezen over dingen op het internet. Dat is iets dat ik echt miste tijdens het reizen. Ik hou er echt van om altijd over nieuwe dingen te lezen en te leren, maar dat is moeilijk om te doen wanneer je altijd onderweg bent. Apart daarvan is er altijd de mogelijkheid om muziek te maken. Er zijn veel instrumenten beschikbaar, zoals drums, didjeridoo’s, fluiten, gitaren, etc. En natuurlijk de vele mensen die er zijn, zijn geweldig om conversaties mee te houden, zeker wanneer het over ecologische dingen gaat.
In my free time I mainly read up on stuff on the internet. It’s something that I really missed while traveling. I really love to always read and learn about new things, but it’s difficult to do when you’re always on the move. Apart from that there’s always an opportunity to make music. There are a lot of instruments available, like drums, didgeridoos, flutes, guitars, etc. And of course the many interesting people around are great to have conversations with, especially about ecological stuff.
Na het avondeten zitten we samen in wat we de ‘healing area’ en praten we over vanalles en nog wat. Geleidelijk aan gaan mensen slapen en al snel besluiten we om de avond af te sluiten. We moeten morgen terug vroeg op, dus best niet te lang opblijven.”
After dinner we sit together in what is called ‘the healing area’ and talk about all sorts of things. Gradually people start to go to sleep and soon we all call it a night. We have to get up early again tomorrow so best not to stay up for too long.”
Dit was het ritme van de dag voor het grootste deel van de week, buiten dan vrijdag, zaterdag en zondag. Vrijdag was onze vrije dag waarbij we totaal vrij waren om te doen wat we wouden. Zaterdag was ‘healing’ dag, zijnde een dag waarop we iets deden als yoga, meditatie, muziek maken of iets anders dat helend werkt voor lichaam en geest. Het is ook op zaterdag dat we altijd een workshop hadden over ‘cooperatieve communicatie’. Zondag was workshop-dag waarbij we ons verdiepten in een specifieke ecologische techniek waar we dan een paar uur aan werkten, zoals bijvoorbeeld het maken van een groendak.
This was the rhythm of the day for most of the week, except for friday, saturday and sunday. Friday was our free day on which we were totally free to do what we want. Saturday was healing day, being a day on which we did something like yoga, meditation, making music or anything else that is healing for the mind and body. It’s also on saturday that we always had a ‘cooperative communication’ workshop. Sunday was workshop day where we were emerged into a specific ecological technique on which we worked for a couple of hours, for example the green roofing.
Ik ben nog altijd wat dingen aan het weglaten, dus als je echt geïnteresseerd bent in de weekplanning van Tribodar, wat ondertussen toch weer wat veranderd is, ga naar hun website.
I’m still leaving some stuff out, so if you’re really interested in the schedule of Tribodar, which actually changed quite a bit by now, go to their website.
Op een dag gebeurde er toch iets onverwachts. In de ochtend vonden we het paard van de buurman op onze grond. Eerst was het rustig, maar al gauw begon het als een gek rond te rennen. Mi. probeerde het terug te brengen, maar toen gebeurde het. Het paard stampte hem heel hard op zijn been. Uiteindelijk hebben we het paard weg gekregen, maar Mi. was geïmmobiliseerd en had veel pijn door die stamp. Hij kon niet werken voor een paar weken. Omdat Mo. ook niet aanwezig was op Tribodar rond die tijd moest iemand de coördinatie op zich nemen. Ik bood me aan om ‘general coordinator’ te zijn en heb dat gedaan voor een paar weken tot Mi. genoeg gerecupereerd was en Mo. terug was om geleidelijk aan de coordinatie terug op hen te nemen. Heel leuke ervaring moet ik zeggen. Het is iets geweest dat ik echt heel graag gedaan heb en waar ik het één en ander van heb opgestoken.
One day something unexpected happened, though. In the morning we found the horse of the neighbour on our plot. At first it was calm but soon it started to run around like crazy. Mi. tried to get it back but then disaster struck. The horse kicked him really hard in the leg. Eventually we got the horse out, but Mi. was immobilized and in quite some pain because of that kick. He was out for a couple of weeks. Because Mo. also wasn’t present at Tribodar at that time someone had to do the coordination. I volunteered for being the ‘general coordinator’ and did it for a couple of weeks before Mi. recovered enough and Mo. came back to gradually take the coordination unto themselves again. Really nice experience I must say. It’s a task that I really loved to do and learned a lot from.
Van al die dingen hield ik nog het meeste van het gemeenschapsleven. Samen leven, dag in, dag uit, samen zijn met al deze fantastische mensen is werkelijk iets wonderbaarlijks. Modder over gans je gezicht krijgen wanneer je cob aan het maken bent voor het huis, groenten en fruit snijden voor meer dan 25 mensen, op de grond zitten in de healing area met een bord eten op je schoot, buiten aan de keuken zitten al genietend van de sterrenhemel en de muziek, op de drums spelen terwijl andere mensen dansen, diepe, betekenisvolle conversaties hebben, elkaar nieuwe dingen aanleren via workshops,... Al dit wordt zoveel rijker wanneer je het kan delen met anderen die je dagdagelijks ziet. Elk individu brengt zijn of haar uniekheid naar deze plaats, waardoor het nog mooier wordt dan het al is. Je leert mensen echt goed kennen wanneer je op deze manier leeft. Het is iets dat ik eigenlijk niet echt kan beschrijven omdat je het moet ervaren om het te begrijpen. Het is iets dat ik echt mis wanneer ik terug ben in de zogenoemde ‘normale’ fossiele brandstof gedreven maatschappij. Een dikke knuffel aan alle Tribodar mensen! Dank jullie voor een geweldige tijd! :)
From all those things I loved the community life the most. Living together, day in, day out, being together with all these lovely people is something that is truly wonderful. Getting mud all over your face while making cob for the house, cutting the vegetables and fruit for more than 25 people, Sitting on the ground in the healing area with a plate of food on your lap, sitting outside of the kitchen enjoying the stars and the music, playing the drums while other people dance, having deep, meaningful conversations, teach each other new things through workshops,... All of this becomes so much richer when shared with others whom you see on a daily basis. Each individual bringing his or her own uniqueness to this place, making it even more wonderful than it is already. You really get to know people well when you live this way. It’s something I can’t really describe actually, because you have to experience it to understand it completely. It’s something that I really miss when I’m back in the so called ‘normal’ fossil fueled society. A big hug to all the Tribodar people! Thank you for a wonderful time! :)
Na een tijd in Tribodar te zijn, kwam de Rainbow Gathering in Cabrum soms naar boven in sommige conversaties. Tegen het einde van de maand zouden de meeste mensen van Tribodar naar Cabrum gaan om de Rainbow Gathering mee te pikken. Ik besloot om met hen mee te gaan. De 24ste zijn we (H., F. en ik) naar Cabrum gelift. We zijn er geraakt in één dag wat een mooie verwezenlijking was omdat we helemaal naar Viseu moesten! Het laatste deeltje dat we al liftend deden was geschift. Het was nacht, we moesten door een bos op steile paadjes en de kerel die aan het rijden was, was zo zat als een kanon. Ik denk dat we redelijk veel geluk hebben gehad dat hij ons niet van een pad heeft gereden. Het was heel eng, maar gelukkig was het donker, dus we konden de afgronden naast ons niet zien terwijl we aan het rijden waren, wat waarschijnlijk nog veel enger was geweest. Na onze nachtelijke aankomst kregen we te horen dat er een vergissing in het spel was. Er zou daar geen Rainbow Gathering doorgaan. We besloten dan maar om in Cabrum te blijven en de mensen daar te helpen, gezien ze zich aan het voorbereiden waren op de winter en ze alle hulp konden gebruiken die ze konden krijgen. Meer over Cabrum in de volgende nieuwsbrief. ;)
After being at Tribodar for a while the Rainbow Gathering at Cabrum started to pop up in conversations once in a while. By the end of the month most of the people would go from Tribodar to Cabrum to enjoy the Rainbow Gathering. I decided to go with them. The 24th we (H., F. and I) hitch-hiked to Cabrum. We managed to do it in one day, which was quite an accomplishment, because we had to go all the way to Viseu! The last bit we had to hitch-hike was crazy. It was night, we had to go through a forest on steep paths and the guy driving was drunk as a skunk. I think we were pretty lucky that he didn’t drive us off a path...It was really scary, but luckily it was dark, so we couldn’t see the ravines next to us while we were driving, which would’ve probably been even scarier. After our arrival that night we heard that there was a mistake in communication and that there wasn’t going to be a Rainbow Gathering. We decided to stay in Cabrum for a while and help those people, because they were preparing for winter and needed all the help they could get. More on Cabrum in the next newsletter. ;)
Nagedachtes / Afterthoughts
Dus, zou Tribodar een plaats zijn voor mij om een huis te bouwen? Ik ben er niet zeker van. Ik heb mijn twijfels vooral door het klimaat en de regio. Ik heb goede dingen gehoord over het zuiden van Portugal en het zou wel eens kunnen zijn waarnaar ik op zoek ben. Een niet al te extreem klimaat en niet te koud in de winter. Daarnaast is er ook geen waterbron dichtbij Tribodar, wat een belangrijke voorwaarde is. We moesten altijd grote vaten vullen bij een bron een paar kilometers verderop voor ons drinkwater. Maar goed, laten we Portugal eerst nog wat verder verkennen alvorens te beslissen over een locatie. :)
So would Tribodar be a place for me to build a house? I’m not sure. I have my doubts because of the climate and the region. I’ve heard some good things of the south of Portugal and it might be what I’m looking for. A climate not too extreme and not too cold in winter. Apart from that there’s no water spring near Tribodar, which is an important condition. We always had to fill big barrels at a source a couple kilometres further for our drinking water. Well, let’s first explore Portugal some more before deciding on a location. :)
Muzikale vondsten van deze maand / Musical discoveries of this month:
Quantic - The 5th exotic (Thanks J.!)
Carbon based lifeforms - Interloper (Thanks L.!)
Dead skeletons - Dead mantra (Thanks S.!)
Alle foto’s van deze maand / All pictures of this month: link
(Absurdly few pictures for this month… More to come in the next newsletter!)
No comments:
Post a Comment