Hallo allemaal,
Ik hoop dat je hebt kunnen genieten van de eerste nieuwsbrief! De tweede nieuwsbrief zal vooral over mijn reizen richting Portugal gaan. Het moment dat ik dit aan het schrijven ben, ben ik er bijna en tot dusver is alles min of meer volgens plan gegaan. Tijdens deze reizen ben ik in aanraking gekomen met onder andere de Keltische en Baskische cultuur, welke ik zeer interessant vond zoals je wel zult merken als je verder leest. Ik ben tijdens mijn reizen zo goed als altijd vergezeld geweest door S., afkomstig van Manchester, dus als ik het woord “we” gebruik, dan weet je ook waar dat vandaan komt.
Hi all,
Hope you enjoyed the first newsletter! This second newsletter will be mainly about my travels towards Portugal. As I’m writing this I’m almost there and so far everything went more or less according to plan. During these travels I got a taste of the Celtic and Basque culture among others, which I found really interesting as you will notice if you read further. During my travels I’ve been accompagnied by S., from Manchester, so if I use the word “we”, then you know where that comes from.
Reis / Travels
Om je een idee te geven langs welke route we deze maand gereisd zijn: Leuven (ik alleen) / Parijs / Nantes / Pyreneeën (meerdere dorpen en steden) / Hondarribia / Bilbao / Gijon / Santiago de Compostela / Vigo / Porto / Lissabon / Nisa. Het meeste daarvan is al liftend gedaan, hoewel we soms ook de bus of trein hebben genomen. Er was een kleine verandering in de planning: wanneer we in Porto waren, hebben we beslist om naar Lissabon te gaan in plaats van Coimbra. Lissabon is waar S. en ik terug elk onze eigen weg zijn opgegaan.
To give you a quick idea on how we traveled this month: Leuven (me alone) / Paris / Nantes / Pyrenees (several towns and cities) / Hondarribia / Bilbao / Gijon / Santiago de Compostela / Vigo / Porto / Lisbon / Nisa. Most of it was done hitch-hiking, although we sometimes used the bus or train to get to our destination. There was a slight change in plans: when we were in Porto, we decided to go to Lisbon instead of Coimbra. Lisbon is where S. and I went on our own roads again.
Motivaties / Motivations
Zoals ik al zei in mijn eerste nieuwsbrief, de belangrijkste reden waarom ik aan het reizen ben, is om een locatie te vinden om een ecologisch huis te bouwen. Waarom Portugal? Dat is vooral door een combinatie van drie factoren. De eerste is het klimaat. Ik hou van veel zon en dat is gewoon iets dat ik niet genoeg krijg in België, dus zuidwaarts reizen lijkt de beste optie. De tweede factor is de goedkope grond die je daar vindt. Je kan daar makkelijk een deftig stukje grond kopen voor minder dan 10.000 euro. Probeer dat maar eens in België…. De derde reden is de wet, of eerder het afdwingen er van. In België kan je niet met aarde bouwen, gezien het geen isolatiewaarde heeft gekregen, wat het heel moeilijk maakt om met cob te bouwen, wat ik echt wil doen. Probeer het toch in België en je ziet er gegarandeerd de gevolgen van, tenzij het heel slim hebt gespeeld. In Portugal ga je meer geluk hebben op dit gebied.
Om je een paar specificaties te geven over het huis zoals ik het momenteel zie:
Ik wil een klein huis. Hoe groter je je huis bouwt, hoe meer het zal kosten en hoe meer energie je moet investeren om het te onderhouden. Ik prefereer een klein, maar zeer efficiënt huis.
Ik wil dat het rond is. Ik vind een rond huis aangenamer dan een vierkant huis. Daarnaast is een rond huis efficiënter wanneer het aankomt op warmtedistributie. De warmte komt niet vast te zitten in de hoeken.
Ik wil dat het gemaakt is van cob. Cob is een sculpteerbaar materiaal (gewoonlijk een mix van stro, klei, zand en water) wat het perfect maakt om jezelf uit te drukken op heel creatieve manieren via dit materiaal. Hier een link naar wat huizen gemaakt van cob: link
Like I said in my first newsletter, the main reason why I’m traveling is to find a location to build an ecological house. Why Portugal? That’s mainly a combination of three factors. The first one would be the climate. I prefer a lot of sun and that’s just something I’m not getting enough in Belgium, so traveling south seems to be the best option. The second factor would be the cheap land found there. You can easily buy a decent piece of land there for less than 10.000 euro. Try that in Belgium…. The third reason would be the law, or rather the enforcement of it. You can’t build with earth in Belgium because it didn’t get an insulative value, which makes it nearly impossible to build with cob there, which I really want to do. If you would try it in Belgium, I can guarantee you, you would see the consequences unless you played it very clever. In Portugal you’re going to have more luck on that matter.
To give you a couple of specifications about the house the way I see it at the moment:
I want a small house. The bigger you build your house, the more it will cost and the more energy you’ll have to invest to maintain it. I prefer to make a tiny, but very efficient house.
I want it to be round. I find a round house more pleasant than a square house. Besides that a round house is more efficient when it comes to heat distribution. The heat won’t get stuck in the corners.
I want it to be made out of cob. Cob is a sculptable material (usually a mix of straw, clay, sand and water) which makes it perfect to express yourself in very creative ways through this material. Here’s a link to some houses made out of cob: link
Een andere reden voor mijn reizen dat ik aangaf in mijn eerste nieuwsbrief is mijn interesse voor de Keltische invloeden in het noorden van Spanje. Ik zou dat nu misschien anders moeten verwoorden, gezien ik nu ook van de Baskische cultuur heb mogen proeven, welke ik ook zeer fijn vond, hoewel deze totaal niet gerelateerd is aan de Keltische cultuur.
Laten we zeggen dat ik geïnteresseerd ben in tradities en gewoontes van oude culturen die nog niet gebaseerd waren op fossiele brandstoffen. Jazeker, er is ook een ecologische factor die meespeelt. Ik vind het enorm interessant om te zien hoe mensen hun tijd spendeerde toen er nog geen fossiele brandstoffen werden gebruikt in het dagdagelijkse leven. Wat een muziek maakten ze? Hoe dansten ze? Welke soort kunst maakten ze? Welke sporten beoefenden ze? Hoe bouwden ze hun huizen? Hoe maakten ze meubels? Wat een mythologie hadden ze?
Ik wil deze interesse integreren in mijn leven, maar ik moet nog uitzoeken hoe ik dat ga doen.
Another reason for my travels that I gave in my first newsletter was my interest for the Celtic influences in the north of Spain. I should maybe rephrase that, now that I’ve also experienced the Basque culture, because I also really liked it, although it’s totally not related to the Celtic culture.
Let’s say that I’m interested in the traditions and habits of old cultures that weren’t yet based on fossil fuels. Yes indeed, there’s also an ecological factor involved. I find it really interesting to see how people spent their time when there were no fossil fuels involved in their daily lives. What music did they make? How did they dance? What kind of art did they create? What sports did they play? How did they build their houses? How did they make their furniture? What kind of mythology did they have?
I want to integrate this interest in my life, but I still have to figure out how I’m going to do that.
Een derde reden die ik niet heb neergeschreven in mijn eerste nieuwsbrief, maar die ik wel in mijn achterhoofd had: Busken. Voor de mensen die deze term niet kennen, het is een werkwoord dat kort gezegd wil zeggen dat je geld verdiend op straat als straatartiest. Één van mijn dromen is om te performen op straat als straatartiest. Dat gezegd zijnde, daar moet ik veel voor oefenen om een redelijk niveau te halen. Ik heb een paar enorm goede straatartiesten gezien onderweg en ze hebben me daar goede raad rond kunnen gegeven.
A third reason that I didn’t write in my first newsletter but lingered in the back of my mind: Busking. For people who don’t know this term, it’s a verb which basically means making money on the street as a street artist. One of my dreams is to perform on the streets as a street artist. That being said, I’ll need to practice a lot to get to a decent level. I saw some very good street artists and they gave me some good advice on that matter.
Deze maand ervaren! / Experienced this month!
Dus, begin augustus ben ik naar Parijs gelift, wat redelijk makkelijk ging. Daar ben ik gehost geweest door L. voor een nacht en is waar ik en S. elkaar voor het eerst ontmoet hebben. De dag erna hebben S. en ik geprobeerd om vanuit Parijs te liften tot Nantes. Mission: Impossible. We hebben het voor meerdere uren geprobeerd, zonder resultaat. Naar mijn mening is het altijd de moeite om eens te proberen uit zo een grote stad te geraken, want als het je lukt dan is dat een mooie verwezenlijking. Toch, het is enorm moeilijk om te doen. Wanneer je uit een grote stad wil liften, is het best naar de dichtstbijzijnde kleine stad of tankstation te gaan en het daar te proberen. Na meerdere uren geprobeerd te hebben, kozen we voor Blablacar (vroeger heette dit Covoiturage), een website waar je een autorit deelt met iemand die naar je bestemming gaat voor een kleine prijs. We moesten wel elk een aparte rit nemen, maar uiteindelijk zijn we toch tot in Nantes geraakt, waar we gehost werden door een andere couchsurfer. De dag erna moesten we vroeg door omdat we met de auto naar de Pyreneeën gingen en een lange rit voor de boeg hadden. We vonden de anderen die met ons meegingen redelijk makkelijk en zo werd onze groep compleet. Onze trekkersgroep voor de komende dagen: L., S., A., U. en ik.
So, in the beginning of august I hitch-hiked to Paris, which went pretty easy. There I got hosted by L. for a night and I met S. for the first time. The day after S. and I tried to hitch-hike out of Paris to Nantes. Mission: Impossible. We tried for several hours, but with no luck. In my opinion, It’s always worth to try to get out of a big city like that, because when you succeed that is a true accomplishment. It is very, very hard though. It’s best when hitch-hiking to get out of a big city to go to the nearest small town or a gasoline station and try there. After trying for several hours we opted for Blablacar (previously called Covoiturage), a website where you share a car ride with someone who’s going to your destination for a small price. We had to take seperate rides, but in the end we made to Nantes where we got hosted by another couchsurfer. the day after we had to leave early because we were going by car to the Pyrenees and had a long road ahead. We found the other people who came with us pretty easy and so our group became complete. Our hiking crew for the next couple of days: L., S., A., U. and me
Het rondtrekken zelf was hard, maar zalig. Prachtige landschappen! Ga zeker een kijkje nemen naar de foto’s die ik getrokken heb hiervan om er een beeld van te krijgen. ;) Een paar dorpsnamen herinner ik me nog: Saint-Étienne-de-Baïgorry, Sare, Bidarray en Saint-Jean-Pied-de-Port. (ja, ik heb de trip niet georganiseerd, dus ik ben niet zeker van de route die we genomen hebben en de dorpen waar we door zijn getrokken :)). ‘s Avonds zochten we een campingsite op om onze tenten op te zetten. Ik heb niet alles meegedaan met het trekken, omdat ik een lelijke val had gemaakt en mijn knie fel had bezeerd.
The hiking itself was hard, but lovely. Beautiful scenery! Be sure to look at the pictures I made of this to get an image. ;) A couple of town names I still remember: Saint-Étienne-de-Baïgorry, Sare, Bidarray and Saint-Jean-Pied-de-Port (yeah, I didn’t organize the trip, so I’m not sure which route we took or which towns we passed exactly :)). In the evenings we looked up a camping site to put up our tents. I didn’t do all the hiking, though, because I had a nasty fall, which injured my knee pretty badly.
Hier is een stukje dat ik had geschreven de dag na die val:
[06-08-2013] Gisteren gevallen tijdens het rondtrekken. We waren langs een bergpad aan het gaan. We waren naar beneden aan het gaan en het was zeer steil. Soms kon je het zelfs nauwelijks een pad noemen. We waren onze rugzakken mee aan het dragen, wat het zeker niet makkelijker maakte om je evenwicht te houden op al die kiezels en losse stenen. Op een gegeven moment begonnen de kiezels onder mijn voeten naar beneden te glijden, waardoor ik mijn evenwicht verloor. Ik viel neer en gleed een meter of twee naar beneden. Als ik een meter verder was gegleden, was ik zeker naar beneden gevallen. Ik ben er niet eens zeker van of ik nu nog geleefd zou hebben, moest dat gebeurd zijn. Dat moment was de adrenaline door gans mijn lichaam aan het pompen, wat de pijn dragelijk maakte en me de rest van het bergpad liet doen. Ik was niet bang of zo. De adrenaline had me in overlevingsmodus doen gaan. Geen angst, gewoon in het moment zijn en doen wat ik moest doen om te overleven. Geen innerlijk geklaag over hoe ik gestorven kon zijn, geen denken aan duizend en één dingen. Nee. Het was gewoon mijn verstand dat aan het werken was op een puur instrumentale manier om mijn lichaam veilig van dat pad te krijgen. Pure focus. En het bereikte zijn doel. Nu ik hierover aan het denken ben, de dag erna: Ben ik ongelukkig dat dit gebeurd is? Nee, helemaal niet. Het zijn momenten als deze dat ik voel dat ik leef. Onverwachte dingen zoals deze gebeuren nu eenmaal in het leven. Meer nog, dit is exact wat ‘leven’ is! Als ik mijn ganse leven lang in mijn comfort zone blijft, dan ben ik er zeker van dat zulke onverwachte dingen niet snel zullen gebeuren. Ik ben veilig. Ik ken die zone. Maar is dit echt ‘leven’? Of is het langzaam dood gaan? Voor mij gebeurt het leven buiten de grenzen van mijn comfort zone. Daarbuiten is het onbekende, het onontdekte, de spannende dingen die me vol maken van levenslust, inclusief een pijnlijke val in de bergen, die nu in mijn geheugen gebrand staat als een mooie herinnering. Het is zeker een optie om gans mijn leven in mijn comfort zone te blijven, maar dat zou ik me beklagen op het einde van mijn leven. Het moment om te leven is ‘nu’.
Here’s a little piece I wrote the day after I had that fall:
[06-08-2013] Yesterday I fell during hiking. We were doing this path along a mountain. We were going down and it was very steep. Sometimes you could barely even call it a path. We were carrying our backpacks with us, so that surely didn’t make it easier when it came to balancing on all that gravel and loose rocks. On a certain moment the gravel under my feet started sliding down which made me lose my balance. I fell down and slid forward for a meter or two. If I had slid a meter further I would have surely fallen down. Not even sure if I would have been alive right now if that had happened. At that moment the adrenaline was pumping through my entire body, which made the pain bearable and made me do the rest of the hiking trail. I wasn’t scared or anything. The adrenaline just made me go into survival-mode. No fear, just being in the moment and do what I have to do in order to survive. No inner pitty talk about how I could ‘ve died, no thinking about a thousand other things. No. It was just my mind working in a pure instrumental way trying to get my body down that trail safely. Pure focus. And it accomplished its goal. Now thinking about this the day after: Am I unhappy that this happened? No, not at all. It are moments like these that make me feel alive. Unexpected things like these are part of life. Moreover this is exactly what ‘life’ is! If I would stay in my comfort zone my entire life I’m sure unexpected things like these aren’t likely to happen. I’m safe. I know this zone. But is this truly ‘living’? Or is it slowly dying? To me life happens outside the borders of my comfort zone. Outside of that is the unexplored, the exciting stuff that makes me vibrant with life, including a painful fall in the mountains, which is now engraved into my brain as a beautiful memory. It is certainly an option to stay in my comfort zone for the rest of my life, but I would regret at the end of my life. The moment to live is ‘now’.
Na het rondtrekken gingen we naar Hondarribia, waar we verbleven bij een vriend van A.. Daarna moest ons leuk, klein trekkergroepje opsplitsen. S. en ik gingen verder liften door het noorden van Spanje, terwijl de rest terug moest naar Frankrijk. Wie weet wanneer onze volgende rrrroadtrrrrriiiiip zal zijn? ;) Thanks guys, for the wonderful time!
After the hiking we went to Hondarribia, where we stayed with a friend of A.. After that our nice, little hiking crew had to separate. S. and I went further hitch-hiking through the north of Spain, while the rest had to get back to France. Who knows when our next rrrroadtrrrrriiiip will be? ;) Thanks guys, for the wonderful time!
Het liften doorheen het noorden van Spanje ging makkelijker dan we dachten. Er zijn van die geruchten over dat het heel moeilijk is om te liften doorheen Spanje. We hebben daar geen problemen mee gehad. Een bordje gebruiken met de bestemming dat 20 km verder ligt, leek heel goed te werken. Dat gezegd zijnde, we hebben alleen het noorden gedaan. Niet zeker of het hetzelfde is in het zuiden. De route die we in Spanje namen was Hondarribia / Bilbao / Gijon / Santiago de Compostela / Vigo. Buiten Vigo, waar we bij een vriendin verbleven, hadden we couchsurfing gebruikt om ergens te verblijven. De steden die we bezochten waren prachtig en de Keltische invloeden werden meer en meer zichtbaar naarmate we meer westwaarts trokken. In Santiago misschien zelfs iets te veel, waar ik letterlijk zei dat ik een “Keltische overdosis” aan het hebben was. Te veel doedelzakspelers en winkeltjes met Keltische sieraden, zelfs voor mij.
The hitch-hiking through the north of Spain went easier than we thought. There are these rumors about Spain being really difficult to hitch-hike through. We didn’t have any problems with that. Using a sign with the destination that lies 20 km ahead written on it, seemed to work really well. That being said, we only did the north. Not sure if it’s the same for the south. The route we took in Spain was Hondarribia / Bilbao / Gijon / Santiago de Compostela / Vigo. Except for Vigo, where we stayed at a friends place, we used couchsurfing to stay for the night. The cities were wonderful and the Celtic influences became more and more visible as we moved westwards. In Santiago maybe even a bit too much, where I literally stated that I was having a “Celtic overdose”. Too much bagpipers and shops with Celtic jewelry, even for me.
Na Vigo staken we de grens over and kwamen we aan in Portugal. Dat is waar het liften moeilijk werd. We waren ook moe van het liften in de brandende hitte, dus besloten we om de trein naar Porto te nemen. Na Porto gingen we rechtstreeks naar Lissabon met de bus. Daar verbleven we bij een vriendin voor een paar dagen en is waar ik en S. elk onze eigen weg gingen. Ik ging verder naar Nisa, om naar de Tribodar gemeenschap te gaan en waar het Tribojam festival plaats zou vinden. Thank you, S.! You were a great travel companion! :)
After Vigo we crossed the border and arrived into Portugal. That’s where the hitch-hiking became difficult. We were also tired of hitch-hiking for days in the blistering heat, so we decided to take the train to Porto. After Porto we went straight for Lisbon, going by bus. That is where we stayed with a friend for a couple of days and where S. and I separated. I went further to Nisa, to go to the Tribodar community and the Tribojam festival that was going to take place there. Thank you, S.! You were a great travel companion! :)
Op die trip waren er een paar hoogtepunten:
Éen ding dat ik zeker niet had verwacht tegen te komen, was de Baskische cultuur. Ik had er nooit iets over gelezen en ik had er alleen vaag over gehoord via een vriendin in Cambridge die er woonde. De traditionele Baskische sport “zesta punta” vond ik heerlijk. Het houdt in dat je een rubberen balletje (dat soms aan meer dan 300 km/u vliegt) vangt met een lange handschoen en het dan terug gooit naar een muur. Ok, het is iets complexer dan dat, maar ik raad aan van de regels zelf op te zoeken als je geïnteresseerd bent. ;) Baskisch is ook wel een interessante taal om te horen. Blijkbaar is het één van de oudste talen van Europa en hebben onderzoekers het moeilijk om de taal te linken aan zijn Indo-Europese buren.
On that trip there were a few highlights:
For sure one thing I didn’t expect to encounter was the Basque culture. I never really read anything about it and I only vaguely heard about it from a friend in Cambridge who lived there. I really loved the traditional Basque sport called “zesta punta”. It involves catching a rubber ball (that sometimes flies at over 300 km/h!) with a long glove and then throw it back at a wall. Well, it’s a bit more complex than that, but I suggest you look the rules up yourself if you’re interested. ;) Basque is quite an interesting language to hear too. Apparently also one of the oldest languages in Europe and scholars have difficulty linking the language to its Indo-European neighbors.
Over talen gesproken, Galicisch is ook een andere prachtige taal die ik ben tegen gekomen. Blijkbaar hebben Galicisch en Portuguese dezelfde origine. Ik ben dit tegengekomen toen ik in Santiago de Compostela en Vigo was, welke beiden in Galicia liggen. In Gijon ben ik zelfs op de één of andere reden uitgekomen op een soort van Keltisch dorpje in een park waar ze een festivalletje aan het houden waren, doedelzakspeler en cider inclusief. De kleine huisjes daar waren zeer interessant om te zien! Éen er van was zelfs gemaakt zonder enig hout.
Speaking about languages, Galician is another lovely language I encountered. Apparently Galician and Portuguese have the same origin. I encountered it when I was in Santiago de Compostela and in Vigo, which both lie in Galicia. In Gijon I even somehow ended up in a sort of little Celtic village in a parc where there was a fair going on, bagpiper and cider included. The little houses there were very interesting to see! One of them was even made without wood at all.
Toen ik in Porto was, heb ik voor het eerst Portugees gehoord, wat helemaal niet klonk zoals ik verwacht had. Ik dacht dat het zoals Spaans zou klinken, maar voor mij klonk het meer als Russisch! Het heeft een tijd geduurd om er gewend aan te worden. :)
When in Porto I heard Portuguese for the first time and it didn’t really sound like I expected it to be. I thought it would sound like Spanish, but it sounded more like Russian to me! Took a while to get used to. :)
In Lissabon ben ik 2 mensen van Leuven tegengekomen op dezelfde dag. We wisten niet van elkaar dat we in Lissabon waren, dus het was een redelijk rare ervaring om elkaar zo tegen het lijf te lopen. Één van hen is een busker (weet je nog, artiest die geld verdient op straat?). Hij doet aan vuurstaf spinnen en is er redelijk goed in. Hij heeft ook mijn eerste goede vuurstaf gemaakt. Ik hoop hem later te kunnen zien, zodat we samen kunnen oefenen en zodat ik een deftige introductie krijg in het busken.
In Lisbon I encountered 2 people from Leuven on the same day. We didn’t know about each other being in Lisbon, so it was a pretty weird experience to bump into each other like that. One of them is a busker (remember, artist that makes money on the street?). He does fire staff spinning and is pretty good at it. He also made my first good fire staff. I hope to meet up with him later on so we can practice together and I get a proper introduction to busking.
Het festival begon de 26ste en eindigde de 30ste. Er was een overvloed aan workshops en goede muzikanten die op het podium speelden. Om je een snel overzicht te geven van de workshops die ik gevolgd heb: Yoga, Permacultuur, Didgeridoo, Geweldloze communicatie, Groendak, Gitaar initiatie, Presentatie Auroville, Natuurlijke tandverzorging, Rocket stoves, etc. Deze dagen op het festival waren heel intens, maar waren het zeker waard! Na het festival, ben ik een tijd in Tribodar gebleven, maar die ervaring is voor de volgende nieuwsbrief. ;)
The festival started on the 26th and ended on the 30th. There was an abundance of workshops and great musicians performing on stage. To give you a brief overview of the workshops that I followed: Yoga, Permaculture, Didgeridoo, Non-violent communication, Green roof, Guitar initiation, Presentation Auroville, Natural dentistry, Rocket stoves, etc. Those days on the festival were really intense but totally worth it. After the festival I stayed at Tribodar for a while, but that experience is for the next newsletter. ;)
Alle foto’s van deze maand / All pictures of this month: link
No comments:
Post a Comment