Hallo allemaal,
Deze nieuwsbrief start in Cabrum, waar de dronken chauffeur ons gelukkig heelhuids heeft kunnen afzetten. De hoogtepunten van deze nieuwsbrief zijn het verblijf in Cabrum, nog wat meer over Tribodar, de lange wandelingen die ik moest doen, mijn verjaardag en mijn beslissing om terug naar België te gaan. Geniet er van!
Hi all,
This newsletter starts in Cabrum, where the drunken driver luckily managed to drop us off in one piece. The highlights of this newsletter will be the stay at Cabrum, some more about Tribodar, the long walks I had to do, my birthday and my decision to go back to Belgium. Enjoy!
Reis / Travels
Dus, zoals al gezegd in de vorige nieuwsbrief, zijn we gelift van Tribodar naar Cabrum om daar dan te horen te krijgen dat er geen Rainbow Gathering ging zijn. We besloten dan maar om daar te blijven voor een tijdje om ze voort te helpen. Na daar een paar weken te zijn, besloot ik om terug te liften naar Tribodar om daar nog enige tijd te blijven. Tegen het einde van de maand had ik de kans om terug naar België te gaan per auto mee met Mi., dus dat is ook wat ik gedaan heb. Juist voor Mi. vertrok vanuit Tribodar ben ik terug naar Cabrum gelift om alle mensen daar vaarwel te zeggen. Daarna ben ik naar Salamanca in Spanje gelift (of op zijn minst geprobeerd. Is niet echt gegaan zoals het moest) waar Mi. en ik elkaar zouden ontmoeten en zouden couchsurfen (wat ook niet echt gegaan is zoals het moest). Na een lange autorit van een paar dagen kwamen we eindelijk aan in België.
So, as stated in the previous newsletter, we hitch-hiked from Tribodar to Cabrum only to hear that there wasn’t going to be a Rainbow Gathering. We decided to stay there for a while to help them out. After being there for a couple of weeks I decided to hitch-hike back to Tribodar and stay there for some more time. By the end of the month I had the opportunity to go back to Belgium by car with Mi., so that’s what I did. Right before Mi. left Tribodar I hitch-hiked back to Cabrum to say goodbye to all the people there. After that I hitch-hiked to Salamanca in Spain (or at least I tried. Didn’t really work out the way I wanted to.) where Mi. and I would meet each other and couchsurf (which didn’t really work out the way it was supposed to go either). After a long car ride for a couple of days we finally arrived in Belgium.
Motivaties / Motivations
Mijn motivaties zijn min of meer hetzelfde gebleven in vergelijking met mijn vorige nieuwsbrief. Ik ben nog altijd aan het zoeken naar een locatie om een klein eco-huisje te bouwen. Tribodar zijnde een potentiële locatie, maar Cabrum zeker ook.
My motivations stayed pretty much the same compared to the previous newsletter. I’m still looking for a location to build a little eco-house. Tribodar being a potential location, but Cabrum certainly too.
Apart daarvan, is wat ervaring krijgen in de de eco-bouw ook een goede motivatie. Ik heb wat ervaring in zowel Tribodar als Cabrum opgedaan. In Cabrum heb ik vooral ervaring opgedaan in het maken van rocket stoves, het maken van een compost toilet en het ontschorsen van bomen om er palen van te maken.
Apart from that, getting some experience in eco-construction is another good motivation. I got some experience in Tribodar as well as in Cabrum. In Cabrum I mainly got experience in making rocket stoves, making a compost toilet and taking the bark off trees to turn them into poles.
Het ervaren van het klimaat in Portugal werd belangrijker voor me, want het begon redelijk koud te worden tegen het einde van de maand. Ik wil mijn huis op een locatie waar het redelijk warm is heel het jaar door, buiten misschien in het midden van de winter. Om eerlijk te zijn, ik had niet verwacht dat het weer zo koud ging zijn in het noorden en centrum van Portugal. Het voelde bijna aan als Belgisch weer, wat één van de redenen is waarom ik niet wil bouwen in België in de eerste plaats. Het zuiden van Portugal gaan bekijken wordt zeker meer en meer een prioriteit.
Experiencing the climate in Portugal became more important to me, because it started to get pretty cold by the end of the month. I want my house to be on a location where it’s pretty warm all year round, except for maybe in the middle of winter. I didn’t expect the weather to become that cold in north and central Portugal, to be honest. It almost felt like Belgian weather which is one of the reasons why I’m not building anything in Belgium in the first place. Checking out the south of Portugal is certainly becoming more and more a priority.
Deze maand ervaren! / Experienced this month!
Nadat de dronken kerel ons had afgezet in Cabrum en er geen Rainbow Gathering bleek door te gaan, besloten we om er een tijdje te blijven. De mensen in Cabrum waren zich aan het voorbereiden op de winter en konden alle hulp gebruiken die ze konden krijgen. De tuin klaar maken voor de winter, het dak herstellen, hout halen in het bos, het compost toilet afmaken, grachtjes graven, etc. Al deze taken moesten gedaan worden op zeer korte tijd want het werd kouder met de dag.
After the drunken guy dropped us off at Cabrum and there wasn’t going to be a Rainbow Gathering we decided to stay there for a while. The people at Cabrum were preparing for winter and needed all the help they could get. Preparing the garden for winter, fixing the roof, getting wood in the forest, finishing the compost toilet, digging trenches, etc. All these tasks had to be done in a very short amount of time because it was getting colder by the day.
Wat meer over Cabrum: Cabrum is een oud, klein dorpje ongeveer 25 kilometer van de stad Viseu. Het ligt in het midden van een mooi bos in een vallei. Het is redelijk moeilijk om er te geraken zonder auto, maar niet onmogelijk zoals ik zelf aan den lijve heb mogen ervaren. Cabrum was een tijd verlaten en werd hierdoor één van de zovele spookdorpjes waar je meer en meer over begint te horen dezer dagen. De mensen die er nu wonen zijn ecologisch bewuste mensen die aan het zoeken waren naar wat grond om hun project te starten. Ze besloten de vorige bewoners van het dorp te contacteren om te zien of ze iets konden overeenkomen zodat ze het project konden starten in de vallei. Dat is ze gelukt. Ze hebben toelating gekregen om sommige van de huizen te renoveren in Cabrum en er zelfs nieuwe te bouwen. Het is geen groot dorp, maar zeker meer dan genoeg voor de min of meer 10 mensen die er nu wonen. De mensen die er nu wonen zijn Portugees, Engels en Duits. Onder de bezoekende vrijwilligers waren er mensen van Ierland, Israel, Duitsland, Oostenrijk en zelfs België. De vallei zelf staat vol met fruit zoals druiven, vijgen en frambozen. Er zijn ook wat dieren op het land, zoals paarden, kippen en honden. Soms komen er mensen door het dorp omdat één van de pelgrimroutes naar Santiago de Compostela er recht doorheen gaat!
A bit more about Cabrum: Cabrum is an old, tiny village about 25 kilometres from the city Viseu. It’s in the middle of a beautiful forest in a valley. It’s pretty difficult to get there without a car but not impossible as I’ve experienced first hand later on. Cabrum was abandoned for a while, being one of the many ghost towns that you here more and more about these days. The people that live there now are ecological minded people who were searching for some land to start their project. They decided to contact the old inhabitants of the village to see if they could arrange something so they could start the project in the valley. They succeeded. They are allowed to renovate some of the houses in Cabrum and even build new ones. It isn’t a big village, but certainly more than enough for the 10 or so people living there now. The people living there are Portugese, English and German. Among the volunteering visitors there where people from Ireland, Israel, Germany, Austria and even Belgium. The valley itself is filled with fruit, like grapes, figs and raspberries. There are also some animals on the plot, like horses, chickens and dogs. Sometimes people passed through the village because one of the pilgrim ways to Santiago de Compostela goes straight through it!
Ik en de andere mensen van Tribodar verbleven in het gemeenschapshuis. Eerst hadden de meesten van ons hun tent opgezet, maar van zodra het begon te regenen was het niet meer mogelijk om in de tenten te blijven. Het was VEEL regen, dus we moesten onze tenten verlaten en naar het gemeenschapshuis gaan. We verbleven daar de rest van verblijf want de tenten waren niet veilig meer met al dat water dat van de berg naar beneden kwam.
Me and other people from Tribodar stayed in the community guest house. First most of us had put up their tents, but as soon as the rain started it wasn’t possible to stay in the tents anymore. It was A LOT of rain, so we had to leave our tents and go to the community guest house. We stayed there for the rest of our stay, because the tents weren’t that safe to stay in with all that water coming down the mountain.
De dagelijkse structuur in Cabrum was heel verschillend in vergelijking met Tribodar. Er was niet echt een schema zoals in Tribodar. Mensen hadden de keuze om min of meer hun dag in te plannen naargelang ze zelf wilden, hoewel er ook zekere verwachtingen waren om de gemeenschap te helpen met de dagdagelijkse taken en projecten waarmee ze bezig waren. De dingen waar ik aan gewerkt heb die ik me nog het best herinner waren de rocket stoves die ik heb gemaakt en het ontschorsen van de bomen.
The daily structure in Cabrum was very different compared to Tribodar. There wasn’t really a schedule as in Tribodar. People were allowed to more or less plan their day according to how they wanted, although there was a certain expectation to help the community with the daily tasks and projects they where working on. The things that I worked on that were most memorable to me were the rocket stoves I made and taking the bark off trees.
Niet alleen de dagelijkse structuur was anders, maar ook de sfeer in de gemeenschap. Dit was vooral door alle kinderen die er waren. In Tribodar was er alleen Ma., het zoontje van Mi. en Mo.. In Cabrum was er een moment waarop we met meer dan 10 kinderen waren. Maakt een enorm verschil, dat kan ik je wel zeggen. :)
Not only the daily structure was different but also the vibe in the community. This was mainly because of all the children there. In Tribodar there was only Ma., the son of Mi. and Mo.. In Cabrum there was a certain period where we were with more then 10 children! Makes a huge difference, I can tell you that. :)
Het weer begon ook te veranderen naar het einde van de maand toe. Vaarwel zonnige dagen, hallo regen en kou! Dit is waar ik alweer ervaarde hoe belangrijk een dagelijkse dosis zonneschijn voor me is. Wanneer ik dat niet heb verlaagt mijn werktempo enorm. Ik neig veel langer binnen te zitten en dicht bij de stoof. Daarom moet ik naar het zuiden!
The weather also started to change towards the end of the month. Goodbye sunny days, hello rain and cold! This is where I again experienced how important it is for me to have my daily sunshine. When I don’t have that my working pace drops enormously. I tend to stay a lot longer inside and I stay close to the stove. That’s why I need to go to the south!
Na een tijd in Cabrum te zijn, besloot ik terug naar Tribodar te liften. Het liften ging heel vlot tot de laatste 25 kilometer, die ik moest stappen. Het was een zeer zware wandeling met mijn rugzak en tent bij me. De heuvels maakten het er niet makkelijker op, net zoals de zon die onderging en de weg in duisternis hulde… Het was wel heel inspirerend. Ik heb nog steeds levendige beelden in mijn hoofd van die lange wandeling.
After being in Cabrum for a while I decided to hitch-hike back to Tribodar. The hitch-hiking went pretty easy until the last 25 kilometres which I had to walk. It was a really heavy walk, having my backpack and tent with me. The hills didn’t make it easier, just like the sun setting and covering the road in darkness...It was quite inspiring though. I still have vivid images of that long walk.
“[16de oktober] Het liften ging redelijk vlot. Ik ben al in Portalegre, ongeveer 25 km van Nisa. Eens zien of ik een rit kan vinden van hier uit. … Nog altijd geen geluk. Beter blijven voort stappen, de zon gaat snel onder gaan. Ik wil door dat spookstadje een beetje verder zijn vooraleer het echt donker wordt. … De nacht is gevallen en ik ben aan het wandelen aan de kant van wat lijkt een eindeloze weg. Een stap naar rechts ligt een stijle helling eindigend in duisternis. Ik kan alleen de toppen van de dennen zien daar beneden. Soms rijdt er eens een auto voorbij. Ik steek mijn duim niet meer omhoog. Ik wil dit te voet doen. Ik kan dit. Ik heb dit nogal gedaan. … Ik ben voorbij een soort van industiële zone aan het stappen. Helemaal verlaten. Wat is dat geluid? Oh, wat schapen een beetje verder. … Dat paard deed me echt schrikken wanneer ik er voorbij wandelde. Het deed niks. Ik zag gewoon zijn schaduw en besefte plotseling dat ik er voorbij aan ‘t wandelen was terwijl het mij aan het bekijken was. Ik schrik makkelijker tijdens het wandelen wanneer het nacht is. Je verstand begint spelletjes met je te spelen. … God, mijn benen beginnen echt pijn te doen. Hoeveel verder is het nog? GPS zegt 6.4 km. Bijna daar, maar toch nog een weg af te leggen. Ik moet nu om het half uur rusten door de pijn in mijn benen en schouders. … 3.1 km. Bijna! Beetje bij beetje kom ik dichterbij. Gelukkig heb ik mijn waterfles gevuld alvorens te vertrekken en heb ik meer dan genoeg voedsel. Blijven doorgaan. … De straatlichten van Nisa! Fantastisch om weer in een stad te zijn! I ga op die bank verderop zitten. Ik ben zo moe! Ga ik naar Tribodar gaan of blijf ik in de stad? Het is nog een paar kilometer naar Tribodar en ik weet niet of mijn benen het aankunnen. … Weer onderweg en die laatste kilometers aan het stappen. Ik weet dat ik dit kan. … Ja, ik zie licht komen van de healing area! Ik kom aan juist voor middernacht en er zijn nog wat mensen wakker! Ik moet nu echt slapen! Uitgeput!
“[October 16th] The hitch-hiking went pretty smooth. I’m already in Portalegre, about 25 km from Nisa. Let’s see if I can catch a ride from here. … Still no luck. Better keep on walking, the sun will go down soon. I want to be through that little ghost town a bit further ahead before it really gets dark. … Night has fallen and I’m walking on the side of what seems a endless road. A step to my right lies a steep slope ending in darkness. I can only see the tops of the pines below there. A car passes by every once and a while. I don’t put up my thumb anymore. I want to finish this on foot. I know I can do this. I’ve done it before. … Walking past some sort of industrial area. All deserted. What was that sound? Oh, some sheep further ahead. … That horse really scared me when I passed it. It didn’t do anything. I just saw its shadow and suddenly realised I was walking past it while it was watching me. I get scared more easily when walking during the night. Your mind starts to play tricks on you. …God, my legs are really starting to hurt. How much further is it? GPS says 6.4 km. Almost there, but still some road to go. I have to rest every half an hour by now, because the soreness in my legs and shoulders. … 3.1 km. Almost! Bit by bit I’m getting closer. Luckily I filled my water bottle before leaving and have more than enough food. Keep on moving. … The street lights of Nisa! Great to be in a town again! I’m going to sit on that bench over there. I’m so tired! Am I going to Tribodar or will I stay in town? It’s still a couple of kilometres to Tribodar and I don’t know if my legs can handle it. … On the road again and walking those last kilometres. I know I can do this. … Yes, I see light coming from the healing area! I arrived just before midnight and there are still some people awake! I need to sleep right now! Exhausted!”
Tribodar zag er heel verschillend uit toen ik er terug was! Het was helemaal groen in plaats van geel! De regen was ook door deze regio geweest. Er waren maar een paar vrijwilligers deze keer, dus het was veel rustiger vergeleken met toen ik het vorige maand verliet.
Tribodar looked very different when I got back! It was entirely green instead of yellow! The rain had also made its way through this region. There were only a couple of volunteers this time, so it was much more quiet compared to the when I left the place in the previous month.
En dan kwam 21 oktober: Mijn verjaardag! We deden niet echt iets speciaals. Ik maakte gewoon een playlist van mijn favoriete muziek voor die avond om naar te luisteren en op te dansen. Zalig! Hoeft niet meer dan dat te zijn! :)
And then came the 21st of october: My birthday! We didn’t do anything really special though. I just made a playlist of some of my favorite music for that evening to listen and dance to. Loved it! Doesn’t need to be anything more than that! :)
Gedachtes over terug naar België te gaan, begonnen op te komen tijdens die tijd in Tribodar. Hoe meer ik begon te denken over terug te gaan naar België, hoe meer ik de komende feestdagen wou spenderen met vrienden en familie. Het kwam op in één van de conversaties met Mi. en hij zei dat hij naar België ging met de auto tegen het einde van de maand. Perfect! Ik besloot dat ik met hem mee zou gaan.
Thoughts of going back to Belgium began to emerge during this time in Tribodar. The more I began to think about going about Belgium, the more I wanted to spend the coming holidays with my friends and family. It came up in one of my conversations with Mi. and he said he was going to go to Belgium by car by the end of the month. Perfect! I decided that I would go with him.
Ik had de mensen in Cabrum beloofd dat ik vaarwel zou zeggen wanneer ik terug naar België zou gaan, dus ik ben de 27ste terug gelift. Alweer waren de laatste 25 kilometers de uitdaging en moest ik deze afstand wandelen met een zware rugzak plus tent.
I did promise the people in Cabrum that I would say goodbye if I would go back to Belgium, so I hitch-hiked back the 27th. Again the last 25 kilometres proved to be a challenge and I had to walk all that distance with a heavy backpack plus tent.
“Haha, fantastisch, weeral afgezet ongeveer 25 kilometer van mijn bestemming… Ik zal maar weer beginnen stappen. Ik heb het al een keer tevoren gedaan, dus ik kan het weer. … Dju, de zon is aan het ondergaan en ik ben totaal niet dicht bij het bos van Cabrum. Dat gaat een extra uitdaging zijn wanneer ik daar aankom. … Pfew, mijn benen beginnen echt pijn te doen. Ik moet neerzitten. Ow, daar is een bushalte, laat ik daar naartoe gaan. Wacht, wat is dit? Een leren jas!? Eens zien of ze past...Ze past perfect! Het is echt koud aan het worden, dus een extra jas kan geen kwaad. Trouwens, ze staat me wel. :) Ok, terug opstaan en weer wandelen. … Waar ben ik? Mijn gsm is juist uitgevallen dus ik kan niet meer rekenen op mijn GPS. Het bos zou nu redelijk dicht moeten zijn. Zou ik hier blijven voor deze nacht of blijf ik verder gaan met mijn benen die nu constant pijn doen? … Wat is er achter deze hoek? Ow, een plakkaat en er staat ‘Cabrum’ op! Terug op de juiste weg en ik heb de ingang van het bos gevonden! :D Heel donker zonder de maan. Achja, bijna daar. Laat ik voortgaan. … Ik had niet verwacht dat het nog zo ver weg was. Ben ik nog altijd in de juiste richting aan het wandelen? Elke stap doet pijn… Daar is een andere plakkaat. Ik kan het niet lezen. Het is te donker. Ik moet mijn zaklamp uit mijn rugzak halen. Er staat ‘Cabrum’! Ja, ik herken deze plaats! Ik ken nu de rest van de weg! … Ik ga van het laatste bergpad. Mijn voeten, mijn benen, mijn rug, mijn schouders. Ze zijn allemaal aan het schreeuwen naar welverdiende rust, maar ik moet voort gaan. Als ik nu stop, weet ik dat ik niet meer ga kunnen opstaan. Ik zie de straatlichten van Cabrum. … Het is na middernacht wanneer ik het dorp binnen ga. Iedereen is al gaan slapen. Ik zal recht naar het gemeenschapshuis gaan en hoop dat er nog wat plaats is waar ik kan slapen...”
“Haha, great, again they dropped me off about 25 kilometres from my destination… I guess I’ll start walking again. I did it once before so I can do it again. … Damn it, the sun is setting and I’m still nowhere near the forest of Cabrum. that’s going to be an extra challenge when arriving there. … Pfew, my legs are really starting to hurt. I have to sit down. Ow, there’s a bus stop, let’s go over there. Wait, what’s this? A leather jacket!? Let’s see if it fits...Fits like a glove! It is getting really cold, so having an extra jacket wouldn’t hurt. Besides that it suits me. :) Ok, back on your feet and start walking again. … Where am I? My phone just went dead so I can’t count on my GPS anymore. The forest should be pretty close by now. Should I call it a night and stay here or go further with my legs constantly hurting? … What’s around this corner? Ow, a sign and it says ‘Cabrum’! Back on track and found the entrance of the forest! :D Really dark without the moon though. O well, almost there. Lets continue. … Didn’t expect it to be still this far away. Am I still walking in the right direction? Every step hurts… There’s another sign over there. I can’t read it. It’s too dark. Have to get my flashlight out of my backpack. It says ‘Cabrum’! Yes, I recognise this place! I know the rest of the way now! … Going down the last mountain path. My feet, my legs, my back, my shoulders. They’re screaming for a well deserved rest but I have to keep going. If I stop now I know that I won’t get up again. I see the street lights of Cabrum. … Entering the village after midnight. Everyone’s asleep. I’ll go straight to the guest house and hope that there’s still some place left for me to sleep...”
Ik heb vaarwel gezegd tegen de mensen van Cabrum en de 29ste heb ik geprobeerd van te liften van Viseu naar Salamanca in Spanje. Totaal niet gelukt. Ik ben maar tot Guarda geraakt en daar heb ik de nachttrein moeten pakken om tot in Salamanca te geraken. Ik kwam in Salamance aan rond 5 uur in de ochtend. Ik besloot om niet te gaan naar mijn couchsurf host op dat uur, omdat ik ze zou wakker maken, en ben in het station gebleven om wat tijd te spenderen met een Iers meisje dat ik daar had leren kennen. Na een paar uur ging ik naar mijn host om er wat tijd te spenderen met haar. We hebben maar een paar uur met elkaar kunnen spenderen vooraleer ik terug moest vertrekken om Mi. tegemoet te komen die al wat verder was gereden naar de volgende stad. Na enige tijd en wat miscommunicaties hadden we elkaar dan toch eindelijk gevonden. Ik was echt blij dat ik dat kleine, witte autoutje zag, want ik had niet veel geslapen tijdens het reizen en had weer redelijk wat gestapt. Die nacht sliepen we in een hotel. Een deftig bed om in te slapen was exact het ding dat ik nodig had. We vertrokken vroeg in de ochtend zodat we op tijd aan de rand van Parijs zouden aankomen. Daar verbleven we bij wat vrienden van een vriendin van me. Heel vriendelijk koppel die muzikanten bleken te zijn en de man bleek zelfs de burgemeester van de stad te zijn! De dag er op, wat de 1ste november was, vertrokken we weer vroeg zodat we in België zouden zijn tegen de avond. Meer over mijn verblijf in België in de volgende nieuwsbrief. ;)
I did say goodbye to the people from Cabrum and the 29th I tried to hitch-hike to Salamanca in Spain from Viseu. Didn’t succeed at all. I only got to Guarda and had to take the night train to get to Salamanca. I arrived in Salamanca around 5 o’clock in the morning. I decided to not go to my couchsurf host, because I would wake her up, and stayed in the station to spend some time talking to an Irish girl that I met there. After a couple of hours I went to my host to spend some time with her. We only met for a couple of hours before I had to leave to catch up with Mi. who had already driven to a town a bit further ahead. After some time and miscommunications we finally managed to find each other. I was really happy to see that little, white car because I didn’t have much sleep during these travels and had walked quite a bit. That night we slept in a hotel. A decent bed to sleep on was exactly the thing I needed. In the morning we left early so we would arrive at the border of Paris in time. There we stayed with some friends of a friend of mine. Lovely couple who turned out to be musicians and one of them was even the mayor of the town! Next day, which was the 1st of november, we left early again so we would be in Belgium by the evening. More on my stay in Belgium in the next newsletter. ;)
Nagedachtes / Afterthoughts
Het verblijf in Tribodar en Cabrum had zeker mijn ogen geopend over zekere aspecten over het leven in gemeenschappen als deze. Hoewel allebei heel verschillend, apprecieerde ik beiden en zou graag een soort van mix van de twee willen zien en ervaren. Ik zou wel verder zuidwaarts gaan. Tegen het einde van de maand deed het koude weer me echt weer naar de zon verlangen. Dat is zeker iets dat ik in mijn achterhoofd ga houden wanneer ik terug naar het zuiden ga na mijn verblijf in België
The stay in Tribodar and Cabrum had certainly opened my eyes on certain aspects of living in communities like this. Although both very different I appreciated both and would love to see and live in some kind of mixture of the two. It would be further down south though. By the end of the month the cold weather really made me long for the sun again. That’s certainly something I’m keeping in the back of my mind when I head back to the south after my stay in Belgium.
Muzikale vondsten van deze maand / Musical discoveries of this month:
Ik kende Ewan Dobson al, maar was aangenaan verrast dit weer te horen in Cabrum. Het is een kerel die gitaar speelt op heel hoog niveau.
I knew Ewan Dobson already, but was pleasantly surprised to hear this in Cabrum again. It’s a guy playing guitar at a very high level
Van één van de nieuwste albums van Infected mushroom, een psytrance artiest. Dit nummer heeft wel zware dubstep invloeden.
From one of the newest albums of Infected mushroom, a psytrance artist. This track is heavily dubstep influenced though
Alle foto’s van deze maand / All pictures of this month: link
No comments:
Post a Comment