Hallo allemaal,
Deze maand hebben we 3 eco-projecten bezocht: Tribodar, Tojeiro en Vamos Verde. Allemaal heel leuke projecten! Tussenin zagen we het regenachtige Lissabon, het mooie Carrapateira en het toeristische Lagos en Carvoeira. Veel reizen en het zeker waard! :)
Hi all,
This month we visited 3 eco-projects: Tribodar, Tojeiro and Vamos Verde. All really nice projects! In between we saw the rainy Lisbon, the beautiful Carrapateira and the touristic Lagos and Carvoeira. Lots of traveling and certainly worth it! :)
Reis / Travels
Om jullie de weg te geven die we hebben afgelegd in februari: Ciudade de Rodrigo > Nisa (Tribodar) > Lisbon > Tojeiro (Tojeiro) > Carrapateira > Budens (Vamos Verde) > Lagos > Carvoeira
To give you the road that we covered in February: Ciudade de Rodrigo > Nisa (Tribodar) > Lisbon > Tojeiro > Carrapateira > Budens (Vamos Verde) > Lagos > Carvoeira
Motivaties / Motivations
Nog altijd dezelfde motivatie als vorige keer: een locatie vinden om een eco-huisje te bouwen, ergens waar het zonnig en warm is, de grond goedkoop en er meer mogelijkheden zijn in vergelijking met België!
Still the same motivations as last time: find a location to build a little eco-house, somewhere where it's sunny and warm, the ground is cheap and has more possibilities compared to Belgium!
Deze maand ervaren! / Experienced this month!
Laten we beginnen waar we geëindigd waren in de vorige nieuwsbrief: Het busje viel in panne juist wanneer we de grens naar Portugal wouden oversteken! We konden het busje nog juist op de parking bij een café zetten, maar moesten daar de nacht blijven zodat het de volgende ochtend naar het dichtstbijzijnde dorp kon gesleept worden: Ciudade de Rodrigo. Er moest een onderdeel vervangen worden en gelukkig konden de mensen van de garage een tweedehands onderdeel vinden dat werkte bij het busje. Dus na een paar uren werk was het busje gerepareerd en konden we weer verder reizen! Die avond kwamen we aan in Tribodar, een naam dat waarschijnlijk bekend in de oren klinkt voor de meesten die mijn nieuwsbrieven al een tijdje aan het lezen zijn.
Let's start where we ended in the previous newsletter: The van broke down right before we wanted to cross the border to Portugal! We were able to put the van on a parking lot near a pub, but we had to stay there the night so it could be towed next morning to the nearest town, Ciudade de Rodrigo. A part needed to be replaced and luckily the people in the workshop found a second hand part which worked for the van. So after a couple of hours of work the van was fixed and we were able to hit the road again! That evening we arrived in Tribodar, a name probably familiar to most of you that have been reading my newsletters for a while.
Het was nog altijd redelijk koud in Tribodar, in Portalegre in het algemeen waarschijnlijk, wat eens te meer de extreme temperaturen aangeeft in die regio. Ik kan me nog altijd de brandende hitte herinneren tijdens het Tribojam festival in de zomer. De plaats zag er toen totaal anders uit. Die plaats heeft de neiging om snel te veranderen. Nu was het huisje waar we aan aan het werken waren bewoond door Mi., Mo. en Ma., de tipi's en tenten waren verdwenen, de keuken was herschikt en de gemeenschappelijke ruimtes waren uitgebreid. Op die moment waren ze ook bezig met swales (slingerende grachtjes voor het water) aan te leggen in de permacultuurtuin. Leuk om zo een verandering te zien in zo een korte tijd! De mensen die er verbleven waren een mix van de mensen die ik er de eerste keer had leren kennen en van de tweede keer dat ik er was. Ook wat nieuwe mensen natuurlijk. Super om ze terug te zien! We bleven daar voor een paar dagen, het busje dicht geparkeerd bij het eucalyptusbos. Prachtige plaats. In die tijd maakten we goed gebruik van de kettingzaag die we mee hadden, al hout zagend voor de stoof in Tribodar. In de laatste paar uren voor we vertrokken, kon ik nog een reflecterend metaal achter de stoof zetten, zodat de hitte terug in de ruimte gereflecteerd werd. Ik heb het niet kunnen uittesten, dus ik hoop dat het goed gebruikt kan worden. We kwamen aan in Tribodar op de 1ste en vertrokken de 3de. Dank u voor de gastvrijheid! :)
It was still quite cold in Tribodar, well in Portalegre in general probably, which shows once more the extreme temperatures in that region. I can still remember the burning heat during Tribojam the festival in the summer. The place looked entirely different back then. That place tends to change pretty quick. Now, the little house that we were working on is finally inhabited by Mi., Mo. and Manu.. the tipis and tents have disappeared, the kitchen got rearranged and the community rooms got expanded. That moment they were also busy with digging swales (small, swirling trenches for the water) in the permaculture garden. Lovely to see such a change in such a short time! The people staying there were a mix of the people I got to know the first time I was there and the second time. Also some new people of course. Lovely to see them again! We stayed there for a couple of days, leaving the van close to the eucalyptus forest. Beautiful place. In that time we made good of the chainsaw we had with us, sawing up the wood for the stove in Tribodar. In the last couple of hours before we left I managed to put a reflecting metal behind the stove, so the heat would be reflected back into the room. I couldn't test it out, so I hope it is of good use. We arrived in Tribodar the 1st and left the 3rd. Thank you for the hospitality! :)
Diezelfde dag kwamen we aan in Lissabon. Het verschil in temperatuur was merkbaar. Het was een paar graden warmer in Lissabon, wat heerlijk was om te voelen. Spijtig genoeg regende het bijna de hele tijd tijdens ons verblijf daar, wat van de 2de tot de 12de was. We waren daar aan het couchsurfen en werden gehost door L., een goede vriendin van me. De hoogtepunten van het verblijf waren de RDA, een sociaal centrum dat vegetarisch eten serveerde op meeste dagen, het Chill Out Hostel, waar een vriendin van me verbleef en tot slot een hoog, leeg gebouw dat we hebben beklommen om zo het prachtigste zicht op Lissabon te zien te krijgen (thank you, L.! :))! Dit was allemaal gedaan in de paar dagen dat het niet zoveel regende. Veel regen geeft wel andere mogelijkheden, zoals beginnen aan een tekening voor mijn broer. Hij is een fitness coach en vroeg me om iets te tekenen dat hij kon gebruiken voor zijn kaartje. Een heleboel e-mails heen en terug, maar langzaamaan kreeg de tekening dat hij wou vorm (en verdomme, handen zijn zo moeilijk om te tekenen!). Het was niet af toen we Lissabon verlieten, maar de eerste schetsen waren zeker een stap in de goede richting.
That same day we arrived in Lisbon. The difference in temperature was noticable. It was a couple of degrees warmer in Lisbon, which was so nice to feel. Sadly enough it rained almost the entire time we were there, which was from the 2nd until the 12th. We were couchsurfing there and were hosted by L., a good friend of mine. Highlights of that stay were the RDA, a social center that served vegetarian food on most days, the Chill Out Hostel, where a friend of mine was staying and a tall, empty building which we climbed to have the most beautiful view of Lisbon (thank you, L. :))! This was all done in the few days when it wasn't raining too much. Lots of rain gives other possibilities, though, like starting a drawing for my brother. He is a fitness coach and asked me to draw something that he could use on his business card. A lot of e-mails back and forward, but slowly the drawing that he wanted emerged (and damn, hands are so difficult to draw!). It wasn't finished when we left Lisbon, but the first sketches surely were a step in the right direction.
De 12de vertrokken we en gingen we in de richting van Tojeiro, een regio waar er een eco-project was met dezelfde naam. Op onze weg pikten we 2 Poolse meisjes op die aan het liften waren naar een ander project heel dicht bij Tojeiro. We besloten hen daar af te zetten en ook zelf eens een kijkje te nemen bij dat project. Na een paar uur moesten we door om op tijd in Tojeiro te zijn. Na wat verwarring konden we het vinden, hoewel het al donker was. De ochtend erna konden we eindelijk de mensen zien in klaar daglicht en konden we onszelf deftig introduceren. Er waren toen ongeveer 15 vrijwilligers aanwezig, Zweedse, Poolse, Amerikaanse, Duitse, Schotse en Welshe mensen. Een leuke groep! In dit project deden ze elke vrijdag avond een 'pizza night' waar er soms wel meer dan honderd mensen komt opdagen. De voorbereidingen voor deze avond waren toen de eerste prioriteit. Het was de Valentijnseditie en de honderdste pizza night tegelijkertijd! Een pizza night is een heel goede manier om wat inkomsten voor het project binnen te krijgen, naar mijn mening! De avond zelf was enorm fijn. Hoewel er niet zoveel mensen waren komen opdagen door de weersverwachtingen (weer regen!), was de muziek leuk en hebben we ons geamuseerd. Ow, en de Poolse meisjes die we eerder hadden opgepikt verschijnden plotseling weer op het feestje! Na het feest namen we wat tijd vrij. Zondag was er een zweethut waar er mij gevraagd werd om de vuurman te zijn. De eerste keer in zulke context, maar het was een leuke ervaring! Het hield in hete stenen uit het vuur te halen en in de zweethut te plaatsen. Deze keer had ik een assistente, dus het enige dat ik moest doen, was de stenen uit het vuur halen. Heet, heet, heet! De 17de vertrokken we en in de laatste paar uren begonnen we een nieuwe muur uit cob en flessen te maken. Dank u, R. en K., voor de gastvrijheid! :)
The 12th we left and headed in the direction of Tojeiro, a region where there's an eco-project with the same name. On the road we picked up 2 Polish girls who were hitch-hiking to another project really close to Tojeiro. We decided to drop them of there and have a look at the project ourselves. After a couple of hours we had to go to be on time in Tojeiro. After some confusion we were able to find it, although it was already dark. The morning after we finally saw the people who were staying there in bright light and we could properly introduce ourselves. There were about 15 volunteers at that time, including Swedish, Polish, American, German, Scottish and Welsh people. A lovely bunch! At this project they have a pizza night every friday evening with sometimes more than hundred people showing up. The preparations for this evening were the first priority at that time. It was the Valentine edition and the 100th pizza night at the same time! A pizza night is really good way of funding the project, in my opinion! The evening itself was really nice. Although not that much people showed up because of the weather forecast (rain again!), the music was nice and we had fun. Ow, and the Polish girls that we picked up earlier suddenly reappeared at the party! After the party we took some time off. Sunday there was a sweat lodge where they asked me to be the fireman. A first timer in that context, but it was a really nice experience! It involved getting hot stones out of the fire and putting them in the lodge. This time I had an assistant, so the only thing I had to do was getting the stones out of the fire. Hot, hot, hot! The 17th we left and in the last couple of hours we started to make a new cob wall with bottles in it. Thanks, R. and K., for the hospitality!
We lieten Tojeiro achter ons en kwamen aan in Carrapateira diezelfde dag. Carrapateira was een plaats dat we zeker moesten bezoeken volgens Leonor. Blijkbaar was daar ook één of ander eco-project gaande. We verbleven bij het strand, waar er een parking was speciaal voor busjes zoals de onze. Er waren 2 Belgen die naast ons stonden geparkeerd waarmee we het direct konden vinden. Ze waren heel vriendelijk en de 3 avonden dat we in Carrapateira waren, hadden we altijd leuke gesprekken met hen. Daarnaast, was de natuur er absoluut prachtig! Ik raad het ten zeerste aan! De mooie oceaan en de rode kliffen in combinatie met de stijle, groene heuvels een beetje verder was een zicht dat ik nog nooit gezien had en niet wist dat het kon bestaan. De 19de vertrokken we en hoewel we het eco-project niet gevonden hadden, vond ik het bezoek zeker de moeite waard door het prachtigste landschap dat ik ooit in mijn leven gezien had tot dan toe.
We left Tojeiro and arrived in Carrapateira that same day. Carrapateira was a place that we had to visit according to Leonor. Apparently there was also some eco-project going on there. We stayed at the beach, where there was a parking lot specifically for vans like ours. There were 2 Belgians, parked next to us, with whom we had an instant connection. They were really nice and the 3 evenings we were at Carrapateira we always had a nice talk with them. Apart from that, nature was absolutely beautiful! I highly recommend it. The beautiful ocean and red cliffs combined with the steep, green hills a bit further was a sight that I'd never seen before and didn't know could exist. The 19th we left and although we didn't find the eco-project, I surely found it worth visiting because of the most beautiful landscape I've encountered in my life so far.
De volgende plaats waar we naartoe gingen was Vamos Verde, een eco-project tegen Budens aan. D., J. (zijn dochtertje), Pita (hun hond), Mickey en Mouse (hun katten) verwelkomden ons op hun stuk grond. En wat een stuk grond dat dat was! Meer dan 40 hectaren met mooie heuvels en bos! Ze waren de oude ruïnes aan het renoveren alsook een nieuw huis aan het bouwen. Het was het eerste huis dat ik zag dat gedaan was met 'rammed earth' (geramde aarde). Rammed earth is een eco-bouwtechniek die overal ter wereld gebruikt wordt (de Chinese muur was oorspronkelijk zo gebouwd, vooraleer ze er dikke stenen rond hadden gezet). Het betekent eigenlijk dat je een houten kist gebruikt, die vult met gemixt zand en klei, het zoveel mogelijk compacteert, dan de houten kist er afhaalt (de geramde aarde zal heel sterk zijn!) en het plaatst waar je de muur voort wilt zetten. Verder hadden ze ook grootse permacultuur plannen in Vamos Verde! We hebben onze houtvooraad aangevuld en in de tussentijd heb ik nog wat meer schetsen getekend voor mijn broers tekening. De 23ste lieten we Vamos Verde achter ons en gingen we naar Lagos. Dank u voor de gastvrijheid! :)
Next place were we went was Vamos Verde, an eco-project near Budens. D., J. (his little daughter), Pita (their dog), Mickey and Mouse (their cats) welcomed us on their plot. And what a plot that was! More than 40 hectares of beautiful hills with forest! They were renovating the old ruins and building a new house as well. It was the first house I've seen being done with rammed earth. Rammed earth is an eco-building technique used all around the world (the great wall of China was originally build like this, before they put thick stones around it). It basically means you use a wooden box, which you fill with mixed sand and clay, compact it as much as possible, then take the wooden box off (the compacted earth will be really solid!) and put it on the next part where you want to continue your wall. Apart from that they had big permaculture plans in Vamos Verde! We replenished our wood supply and in the mean time I drew some more sketches for my brothers drawing. The 23rd we left Vamos Verde to continue our way to Lagos. Thank you for the hospitality! :)
Van D. naar D., want per toeval liepen we één van de Welsh mensen die we in Tojeiro hadden ontmoet tegen het lijf: D.! Later kwamen we ook nog iemand anders tegen van Tojeiro, J., die van Poland is. Zij was op weg naar het volgende eco-project waar ze kon helpen. Na in Lagos te verblijven voor een paar dagen, zijn we naar Carvoeira gegaan, waar we ook voor een paar dagen zijn gebleven. Prachtig strand en kliffen, maar Carrapateira is nog altijd mooier, naar mijn mening! :) Na Carvoeira zijn we naar het eco-project Quinta Alvorada do Ouro gegaan. Meer over dat project in de volgende nieuwsbrief!
From D. to D., because by chance we bumped into one of the Welsh people we met at Tojeiro: D.! Later on we also met someone else from Tojeiro, J., who's from Poland. She was on her way to the next eco-project where she could help. After staying in Lagos for a few days we went to Carvoeira, where we also stayed for a couple of days. Beautiful beach and cliffs, but Carrapateira still beats it, in my opinion! :) After Carvoeira we went to the eco-project Quinta Alvorada do Ouro. More on that project in the next newsletter!
Nagedachtes / Afterthoughts
Na deze maand is het wel duidelijk dat er redelijk wat eco-projectjes in het zuiden zitten en dat ze naar mensen zoeken om zich bij hen te voegen. Het is zeer waarschijnlijk dat ik me aansluit bij een project. Ik heb nog altijd niet beslist en er zijn nog tal van andere projecten te bezoeken volgende maand, dus het zou wijs zijn om niks te overhaasten en pas te beslissen wanneer ik ze allemaal gezien heb en erover heb nagedacht. Ik vermoed dat ik mijn beslissing ergens in april zal maken.
After this month it's obvious that there are quite some eco-projects going on in the south and that they're looking for people to join them. The possibility of me joining a project is quite high. I still haven't made my mind up though and there are several other projects to visit next month, so it would be wise not to rush and make my decision after I've seen them all and thought it through. I guess my decision will be made somewhere in April.
Muzikale vondsten van deze maand / Musical discoveries of this month:
Garmarna – Herr Mannelig (Already knew this, but rediscovered it. Thanks E.!)
Alle foto’s van deze maand / All pictures of this month: link
No comments:
Post a Comment