Up Voajoge: May 2014 / mei 2014

Hi all! Here's what happened in May:

By the end of April we managed to find the Rainbow Gathering, which was more in the center of Portugal, so a small detour for our initial goal: Aveiro. The area in which the gathering took place was absolutely stunning. All the yellow flowers dotted the green hills as far as your eyes could reach. Olive trees were shooting up here and there next to dozens of pine trees. The water reflected the sunset. Absolutely beautiful. And so were the people. Very friendly and kind, exactly like you would expect from people who would come to a gathering like this. We decided to stay there for a couple of days and enjoy the nature there with the people. The gathering just started so there weren't too many of them, maybe 20. Very cosy.

Hallo allemaal! Dit is wat er in mei is gebeurd:

Tegen eind april lukte het ons om de Rainbow Gathering te vinden die zich in centrum Portugal bevond, dus een kleine omweg van onze initieel doel: Aveiro. Het gebied waar de gathering doorging was adembenemend. Gele bloemen die de groene heuvels pointilleerden zover het oog kon reiken. Olijfbomen die hier en daar opschoten naast groepjes dennen. Het water dat de zonondergang reflecteerde. Werkelijk prachtig. Net zoals de mensen daar. Heel lief en vriendelijk, exact zoals je zou verwachten van mensen die naar een samenkomst als deze zouden komen. We besloten om er voor enkele dagen te blijven en er van de natuur te genieten met de mensen. De gathering was nog maar juist gestart, dus er was nog niet zoveel man, misschien 20. Heel gezellig.

After 4 days we packed our stuff and went to Aveiro. We arrived in the evening, had dinner and then explored the town a little bit. As the night closed up on us we decided to go to sleep. I managed to put up my tent under the bridge near the van. Second time I slept under a bridge these travels! This time I actually slept and woke up well rested! As soon as we were all awake it was time to say goodbye because our roads seperated here. F. went to Porto to catch a plane, S. went further up north to see her family and I went to the east, to Salamanca. At first I tried hitchhiking, but after some time I got tired of it and it was really unpleasant in that burning sun. I decided to take the bus straight to Salamanca. It only left in the evening, so I explored Aveiro a bit further. Late at night I arrived in Salamanca where J., my favorite host there, was so kind to pick me up.

Na 4 dagen pakten we onze spullen bijeen en gingen we naar Aveiro. De avond zelf kwamen we nog aan, aten we wat en gingen dan de staf wat verkennen. Naarmate de nacht dichterbij kwam besloten we om te gaan slapen. Het lukte me om mijn tent op te zetten onder de brug naast het busje. Tweede keer dat ik onder een brug slaap deze reis! Deze keer kon ik zelfs slapen en was goed uitgerust 's ochtends. Van zodra we allen wakker waren was het tijd om afscheid te nemen omdat we elk onze eigen weg op moesten. F. ging naar Porto om er een vliegtuig te pakken, S. ging verder naar het noorden om haar familie te zien en ik vervolgde mijn weg naar het oosten, richting Salamanca. Eerst probeerde ik dit al liftend, maar na een tijd werd ik het beu vooral door de stekende zon. Ik besloot om een rechtstreekse bus naar Salamanca te boeken. Deze vertrok pas in de avond, dus ik verkende Aveiro nog wat verder. Laat in de nacht kwam ik aan in Salamanca, waar J., mijn favoriete host daar, zo vriendelijk was om me op te pikken.

In Salamanca I enjoyed the good weather in combination with the nice architecture. Salamanca is one of those cities that I really like to visit because of its old city part. I did a lot of walking and writing there, apart from the meditating that I just started doing again. I found some really cool bars (look at the pictures I took!) and the last night I was there J. took me to a Couchsurf dinner. Perfect way to finish my days in Salamanca.

Ik genoot van goed weer in Salamanca in combinatie met een heel aangename architectuur. Het is één van de steden die ik graag bezoek omwille van het oude stadsgedeelte. Ik heb er veel gewandeld en geschreven, naast het mediteren dat ik terug begonnen was. Ik vond een paar hele coole cafés (bekijk de foto's maar eens) en de laatste nacht van mijn verblijf nam J. me mee naar een Couchsurf dinner. De perfecte manier om mijn dagen daar af te ronden.

Next day I started hitchhiking to the north with Pardaillan in mind as my next destination. I had absolutely no idea how long it was going to take me to get there, so I planned three days to be sure. The hitchhiking in Spain went far easier than I expected. I got all the way to Bayonne, over the border. The last ride a trucker took me with him for more than 200 kilometres, so I was really lucky. Late in the evening I ended up at a gasstation where I slept in my tent again, trying to not listen to the engine of a truck that was running all night. Early in the morning I started hitchhiking again. It was a slow start and I took the train from Bayonne to Dax, but after Dax it went really smooth. I ended up in Pardaillan exactly in front of the church, by a really nice Swiss guy who was visiting his parents there. M. and R. knew that I was coming so they picked me up at the church with the car. We talked a bit and then I went to bed, because I felt tired. Next day we did some work in the garden and had a lot of interesting talks about dozens of subjects. That's what I really like when I go visit them. They are really intelligent people, way beyond my level of intelligence, so it's always a pleasure to hear their opinion on a certain topic. Apart from spending time with M. and R. I also visited a friend, G., in Plum Village, a buddhist retreat centre really close to Pardaillan. He was already there for a couple of months and was going to stay there as a volunteer for another year. Now that is dedication. :) He showed me around, including the Happy Farm, where they want to grow food the permaculture way. It is quite an impressive village they have there! Certainly worthwhile visiting. Thank you for showing me around, G.! The rest of my time in Pardaillan I spent reading a book about NLP, Neuro-Linguistic Programming.

De volgende dag begon ik te liften naar het noorden met Pardaillan in gedachte als eindbestemming. Ik had er absoluut geen idee van hoelang ik er over zou doen om daar te geraken, dus ik plande drie dagen in om zeker te zijn. In Spanje ging het veel sneller dan verwacht. Ik geraakte helemaal tot over de grens in Bayonne. Mijn laatste lift was mee met een trucker voor meer dan 200 kilometer, dus ik had enorm veel geluk. Laat in de avond zette ik mijn tent op naast een benzinestation. Ik probeerde mijn aandacht niet te vestigen op het motorgeluid van een vrachtwagen die de hele nacht aan het draaien was. Vroeg in de ochtend startte ik weer met liften. Het was een langzame start, waarbij ik uiteindelijk de trein van Bayonne naar Dax nam, maar na deze stad ging het heel vlot. Ik werd exact aan de trappen van de kerk in Pardaillan afgezet door een heel vriendelijke Zwitserse kerel die er zijn ouders aan het bezoeken was. M. en R. wisten dat ik onderweg was dus ze kwamen me met de auto oppikken aan de kerk. We praatten wat en daarna ging ik naar bed, gezien de reis wat begon door te wegen. De volgende dag werkten we wat in de tuin en hadden we een heleboel interessante gesprekken over een heel resem aan onderwerpen. Dat is wat ik enorm leuk vind wanneer ik hen bezoek. Het zijn heel intelligente mensen, ver boven mijn niveau, dus het is altijd een plezier om hun mening te horen over een bepaald topic. Daarnaast ben ik ook een vriend, G., gaan bezoeken in Plum Village, een boeddhistisch centrum heel dicht bij Pardaillan. Hij zat daar al een paar maanden en ging er nog een jaar verblijven als vrijwilliger. Dat noem ik nu eens toewijding. :) Hij gaf me een rondleiding, de Happy Farm inclusief, waar ze aan permacultuur willen doen om gewassen te verbouwen. Het is een indrukwekkend dorpje dat ze er hebben! Zeker de moeite om eens langs te gaan als je in de buurt bent. :) Dank u voor de rondleiding, G.! De rest van mijn tijd spendeerde ik aan het lezen van een boek over NLP, Neuro-Linguistic Programming.

Tuesday I left Pardaillan (thank you for the hospitality!) and went hitchhiking in the direction of Paris. That day I got to Guéret before the dark started to set in included with some rain. A Polish deliverer had just put me somewhere on the road that went further up north when a nice man stopped to ask where I was going. 'Paris' I said 'but I'm pretty sure I won't get there today' I told him with a grin on my face. 'And where are you going to sleep' he asked. 'I'm not sure. Somewhere along the road I guess, on a patch of green grass. I have my tent with me.' He sat there for a while in his car, thinking about something. Then he said: 'No, you don't. The weather isn't good for that. You're coming home with me and can stay there for the night. I just hope my wife will be okay with this.' And so we went to his house. His wife was perfectly fine with it. There were sooo nice. They served me dinner, I was able to sleep in a comfy bed and they even washed my clothes. They were quite the travellers themselves so they just wanted to return the favor to all the people that helped them on the road. In the morning at breakfast I even got a little concert of Hurdygurdy played by the man. After that it was time to hitchhike further.

Dinsdag liet ik Pardaillan achter me en begon te liften richting Parijs. Ik geraakte tot Guéret voor het donker begon te worden en de regen zijn intrede deed. Een Poolse trucker had me juist iets verder gezet aan de weg die noordelijk ging, toen er een vriendelijke nan stopte om te vragen waar ik naartoe ging. 'Parijs' zei ik met een grijns op mijn gezicht 'Maar ik ben er redelijk zeker van dat ik daar vandaag niet meer geraak.'. 'En waar ga je slapen' vroeg hij. 'Ik ben er niet zeker van. Ergens langs de weg vermoed ik, op een stukje groen grass. Ik heb mijn tent bij me.'. Hij zat een tijdje voor zich uit te staren, al denkend aan iets. Dan zei hij: 'Nee, dat doe je niet. Daar is het weer niet goed voor. Je komt mee met mij naar huis en je kan daar blijven slapen. Ik hoop gewoon dat mijn vrouw het ok vindt.' En zo gingen we naar zijn huis. Zijn vrouw had er geen enkel probleem mee. Ze waren ongelooflijk vriendelijk. Ze gaven me avondeten, ik mocht in een comfortabel bed slapen en ze hadden zelfs mijn kleren gewassen. Ze reisden zelf ook wat af en wouden op die manier iets terug doen voor al die keren dat zij op hun weg geholpen werden. In de ochtend tijdens het ontbijt kreeg ik zelfs een klein draailier concertje van de man. Daarna was het tijd om voort te gaan.

I was able to get to Paris by the evening that day. On the road I had the luck to encounter someone who designs permaculture gardens all over France. Really interesting! Once in Paris I asked my friend, V., to come pick me up at the metro station. It is quite a dangerous neighbourhood where he lives and I really didn't want to go through there alone with my backpack. That's just asking for trouble. The day after, being tired of the previous days, I stayed inside most of the time. That evening M., the flat mate of V. somehow managed to shatter the glass of one of the shower doors into a thousand pieces. Luckily he wasn't hurt. Next day V. and I went for a walk along the Seine. We talked about philosophical stuff concerning God, ecology and freedom. We sat a while at Centre Pompidou. Some angry yelling guy in the middle of the square was pretty entertaining to watch. At least until he threw his dog in the air, where I jumped up and went to him so he couldn't hurt it anymore. I really don't like it when animals get hurt. The rest of the evening we spent watching a fire show at Notre Dame.

Het lukte me om die avond in Parijs te geraken. Onderweg had ik het geluk om iemand tegen te komen die permacultuurtuinen ontwerpte over heel Frankrijk. Heel interessant! Een keer in Parijs vroeg ik aan mijn vriend, V., om me op te komen pikken aan het metrostation. Het is een redelijk gevaarlijke buurt waar hij woont en ik wou er echt niet alleen doorheen gaan met mijn rugzak. Dat is gewoon om problemen vragen. De dag erna, moe van de dagen ervoren, bleef ik binnen. Die avond wist M., de flatgenoot van V. op één of andere manier de glazen douchedeur kapot te laten springen in duizenden stukjes. Gelukkig was hij niet gewond. Volgende dag gingen V. en ik wandelen aan de Seine. We praatten over filosofische dingen die te maken hebben met God, ecologie en vrijheid. We zaten een tijdje aan Centre Pompidou. Een kwade schreeuwende kerel in het midden van het plein zorgde voor entertainment. Of toch tot hij zijn hond in de lucht smeet, waarop ik opsprong en naar hem ging zodat hij geen meer kwaad kon doen. Ik vind het echt niet leuk wanneer mensen dieren pijn doen. De rest van de avond spendeerde we aan de Notre Dame al kijkend naar een vuurshow.

In the morning I started to hitchhike to Belgium. The hitchhiking to Belgium was quite easy, like always. I got to Gent in two rides. I decided to stay there for a day at my friend, A.. The day after there was a vegetarian picknick so I was in luck. In the afternoon I hitchhiked easily to Leuven. Of course I didn't tell anyone that I was returning to Belgium, so everyone was pleasantly surprised. In my first days back in Leuven I basically went around visiting friends. I also saw M. again, with whom I started my journey from Belgium. I notified the organisations where I worked before as a volunteer so that they knew that they could count on me again. I went for a visit to the new vegan shop. It's really nice! I also started on a second drawing for my brother in those days. This time it was for the back of his business card.

In de ochtend begon ik te liften naar België. Het ging zeer makkelijk, zoals gewoonlijk. Ik geraakte tot in Gent met twee liften. Ik besloot daar een dag te blijven bij een goede vriend, A.. De dag erna was er een vegetarische picknick dus ik had geluk. In de namiddag liftte ik makkelijk tot in Leuven. Natuurlijk had ik niemand verteld dat ik naar België terugkeerde, dus iedereen was aangenaam verrast. Tijdens mijn eerste dagen terug in Leuven ging ik rond om vrienden te bezoeken. Ik heb ook M. terug gezien, met wie ik mijn reis uit België was begonnen. Ik verwittigde de organisatied waar ik voordien werkte als vrijwilliger zodat ze wisten dat ze terug op mij konden rekenen. Ik ging de nieuwe veganistische winkel eens bezoeken. Leuk winkeltje! Ook ben ik begonnen aan de tweede tekening voor mijn broer. Deze keer voor de achterkant van zijn ondernemingskaartje.

Then came the elections...Luckily I was on time in Belgium to read the notification I got from the local authorities. I was supposed to help in the election office on the day we are supposed to vote. Although I had to wake up really early in the morning it wasn't that bad as I expected. Well, at least the job wasn't. The results of the elections on the other hand... It wasn't a good day for Flanders, and Belgium in general.

En dan waren er de verkiezingen.... Gelukkig was ik op tijd in België om mijn post door te nemen en te lezen dat ik bijzitter moest zijn. Hoewel ik zeer vroeg moest opstaan was het niet de verschrikkelijke ervaring die ik verwacht had. Of toch het werk zelf niet. De resultaten van de verkiezingen daarentegen... Het was geen goede dag voor Vlaanderen, en België in het algemeen. 

After the elections I decided to stay at a friend's place for a couple of days. They had just moved from there apartment to a spacious, beautiful house in the country side. Certainly enjoyed it. Thank you, I., B. and T. for the hospitality! :) The day I hitchhiked back to Leuven someone picked me up who was going to the "recycle atelier" in Leuven. Recycle atelier? I didn't knew there was such a place in Leuven.  I got curious so I went with her. And indeed, it was a workshop where all kinds of materials where recycled for new purposes. Very nice! For this reason I love hitchhiking. You never know where you end up. :)

Na de verkiezingen besloot ik om bij vrienden te logeren voor een paar dagen. Ze waren juist verhuisd van hun appartement naar een ruim, mooi huis op het platteland. Zeker van genoten. Dank u, I., B. en T. voor de gastvrijheid! :) De dag dat ik terug liftte naar Leuven, nam iemand me mee die naar het "recycle atelier" ging in Leuven. Recycle atelier? Ik wist niet dat er zoiets bestond in Leuven. Ik werd nieuwsgierig en ging mee met haar. En jawel, het was een atelier waar ze allerlei materialen recycleerden tot iets nieuws. Heel leuk! Daarom hou ik zo van liften. Je weet nooit waar je eindigt. :)

That's it for this month. Next month I'll be sending my final newsletter. Yes, you read that right. After exactly a year of writing newsletters for every month I think it's time to focus my writing on other stuff. I feel that I can be of more service to the world if I write more in depth and explain how to do certain things in a socio-ecological way, because that is what my intention was and still is all along: How can I live in a way that is not destructive for this world and contributes something by the end of my life?

Dat is het dan voor deze maand. Volgende maand zal ik mijn laatste nieuwsbrief sturen. Jawel, dat heb je goed gelezen. Na exact een jaar van maandelijkse nieuwsbrieven schrijven, denk ik dat het tijd is om mijn schrijven op andere dingen te richten. Ik voel dat ik meer ten dienste van de wereld kan zijn als ik meer in diepte schrijf en uitleg hoe je bepaalde dingen doet op een socio-ecologische manier, want dat is wat mijn intentie was en nog altijd is: Hoe kan ik op een manier leven dat niet destructief is voor onze wereld en iets constructiefs bijdraagt aan het einde van mijn leven?

Pictures of this month / Foto's van deze maand: https://plus.google.com/photos/116584028025081333807/albums/6019578491862992753

Posted via Blogaway

Up Voajoge: April 2014

Hello all! This is what happened in April:

So, at the end of March I ended up in Sevilla with my second Couchsurf host A. and her flatmate R.. I stayed much longer in Sevilla than I planned initially. I really liked the people I stayed with and the city was really charming. Certainly one of the cities I will visit again. During my time there we went to the "Encuentro de alternativas", an alternative event in a parc. Nice people, tasty food, good music and interesting workshops. What more could you ask for? Ow, and I got my poi and jaw harp out again, which was way too long ago. Apart from that I really liked walking in the old city part, close to the beautiful cathedral.

Hallo allemaal! Dit is wat er gebeurd is in april:

Dus, eind maart zat ik in Sevilla bij mijn tweede couchsurf host A. en haar flatgenoot R.. Ik ben veel langer in Sevilla gebleven dan ik eerst gepland had. Ik had de mensen waarbij ik verbleef heel graag en het was een leuke stad. Zeker één van de steden dat ik nog eens wil bezoeken. Tijdens mijn verblijf daar, gingen we naar het "Encuentro de alternativas", een alternatief evenement in een park. Leuke mensen, lekker eten, goede muziek en interesante workshops. Kun je nog meer vragen? Ow, en ik heb mijn poi en mondharp nog eens bovengehaald, wat veel te lang geleden was. Daarnaast vond ik het wel leuk om in het oude stadsgedeelte te wandelen, dichtbij de kathedraal.

In those days two friends of Belgium, T. and J., happened to visit Sevilla so we decided to meet up. At Plaza de España, a magnificent building, we saw each other. We wandered through the city, seeing the most touristy places with the hot sun burning our skin the entire time. By the end of the day we were tired and said goodbye before taking a well deserved nap. After a while I went to a third host because A. and R. were both going on vacation (thank you for the hospitality and the wonderful time! :)).

In de dagen dat ik daar was, waren er ook toevallig twee vrienden, T. en J., die Sevilla kwamen bezoeken dus besloten we om eens af te spreken. Bij Plaza de España, een magnifiek gebouw, hadden we afgesproken. We doolden wat door het stad, de meest toeristische plaatsen bezoekend, met de hete zon die ons langzaam maar zeker aan het verbranden was. Tegen het einde van de dag waren we moe en zeiden we elkaar vaarwel vooraleer een welverdiend dutje te nemen. Na een tijdje ging ik naar mijn derde host omdat A. en R. op vakantie gingen. 

It was during my time with my third host, MJ., that I finally finished my drawing that I was making for my brother. Sure took a long time, but it was worth it. I learned a lot from that experience. It was also during this period that I saw M. and L. again. They came back from their trip to Morocco and decided to stay in Sevilla for some days. Their host, F., organised a CS picknick where we all went to. He even became my host for the last day I was is Sevilla. Thank you, MJ. and F. for the stay! :)

Het was tijdens mijn verblijf bij mijn derde host, MJ., dat ik eindelijk de tekening voor mijn broer kreeg afgewerkt. Heeft lang geduurd, maar het was het waard. Ik heb redelijk wat geleerd van die ervaring. Het was ook tijdens die periode dat ik M. en L. terug zag. Ze kwamen terug van hun trip naar Marokko en besloten om in Sevilla te blijven voor een paar dagen. Hun host, F., organiseerde een picknick waar we allemaal naartoe gingen. Hij werd zelfs mijn host voor de laatste dag dat ik in Sevilla was.

Me and M. decided to hitchhike together back to Lisbon where we both had to go anyway. We called ourselves the banana-team, because we found stickers of bananas, which we put on our clothes,  while we were looking for cardboard to write on in a dumpster. We also tend to talk a lot about monkeys, so it all works out perfectly. We had a few stops on the road. First stop: Quinta Alvorada do Ouro. It took us two days to get there. At the evening of our first day hitchhiking we got picked up by this very friendly woman who decided we could stay at her place for the night. The next day we managed to get to Tavira quite easily, where V. picked us up to go to the quinta. It was quiet there. No other people around this time, except for two couchsurfers on one day. We decided to stay there for a while. In that time we helped out with a couple of things like cooking food, hanging door hinges, making hay bales, planting pumpkin seeds, cleaning the attic, etc. Me and M. explored the area around the quinta, while eating lots of oranges from all the orange trees we encountered. It was also during this time that I made myself a chewing stick from an olive tree branch. A chewing stick is an alternative to a tooth brush. I also decided to leave my laptop here. I was tired of carrying that heavy weight around and I didn't even use it anymore since I bought my new phablet. I hope it will be of good use for the quinta.

M. en ik besloten om samen voort te liften tot Lissabon waar we beiden toch naartoe gingen. We noemden onszelf het bananenteam omdat we stickers van bananen hadden gevonden, die we op onze kleren plakten, toen we karton aan het zoeken waren in een vuilbak. We neigen ook veel over apen te praten, dus dat kwam perfect uit. We hadden wel enkele stops gepland op de weg naar daar. Eerste stop: Quinta Alvorada do Ouro. We deden er twee dagen over om tot daar te geraken.  In de avond van onze eerste dag liften, werden we opgepikt door een heel vriendelijke vrouw die besloot dat we bij haar thuis konden blijven slapen voor die nacht. De volgende dag waren we redelijk makkelijk in Tavira geraakt waar V. ons kwam oppikken om naar de quinta te gaan. Het was er rustig.  Er verbleef niemand anders deze keer, buiten twee couchsurfers voor één dag. We besloten daar te blijven voor een tijdje. In de tijd dat we daar waren hielpen we met tal van dingen zoals eten koken, deurhengsels hangen, hooibergen maken, pompoenen planten, de zolder opkuisen, etc. M. en ik verkende de omgeving rondom de quinta, terwijl we massa's appelsienen aten van alle appelsienbomen die we tegenkwamen. Het was ook tijdens deze periode dat ik een 'chewing stick' had gemaakt van een olijfbomentwijgje. Een chewing stick is een alternatief voor een tandenborstel. Ik besloot ook om mijn laptop daar te laten. Ik was het moe om dat zware gewicht mee te zeulen, terwijl ik het niet eens meer gebruikte sinds ik mijn nieuwe phablet had gekocht. Ik hoop dat de quinta het goed kan gebruiken.

After the quinta (thanks again V.!) we headed for Budens to go see the Vamos Verde project where I was before. This time the wife of D. was also there. M. and I decided to put our tent next to the pond. Maybe not the best idea because the frogs gave an ear deafening concert every evening. In our days we were there we visited another project nearby called "the punks". And yes, it was literally a project with punks living their lives in ecologically made houses in the middle of a forest.

Na de quinta (Alweer eens bedankt V.!) gingen we richting Budens om naar het Vamos Verde project te gaan, waar ik voordien al eens was geweest. Deze keer was de vrouw van D. er ook. M. en ik besloten om onze tent naast de vijver te zetten. Misschien niet het allerbeste idee gezien de kikkers elke avond een oorverdovend concert gaven. In de dagen die we daar waren, hebben we ook een ander dichtbijzijnd project bezocht dat "the punks" heette. En jawel, het was letterlijk een project met punkers die leefden in hun ecologische huisjes in het midden van een bos.

After Budens (thanks again for the hospitality!  :)) we headed for Lisbon, with a short stop in Carrapateira to see the beach. There we bumped into a dog who started following us. For a second we thought that we had to take him with us, but as soon as we got to the center of the town he started to follow other people. Hitchhiking was pretty easy that day. The last ride we got was from a friendly couple who were into ecology themselves, and took us straight to Lisbon.

Na Budens (weer bedankt voor de gastvrijheid! :)) gingen we richting Lissabon, met een korte stop in Carrapateira om het strand te zien. Daar kwamen we een hond tegen die ons begon te volgen. Voor even dachten we dat we hem met ons moesten meenemen,  maar van zodra we in het centrum van het dorp kwamen begon hij andere mensen te volgen. Liften ging heel makkelijk die dag. De laatste rit kregen we van een vriendelijk koppel die zelf met ecologie bezig waren en ons rechtstreeks mee naar Lissabon namen.

In Lisbon M. had to go back to her classes. L., who was back earlier from Sevilla, and A., their flatmate also had to go to classes. In those days we hang out in Lisbon and some friends of M. came over from Poland to visit her. During that time I bumped into three friends from Leuven from whom I didn't know they were there! Small world, isn't it? One of them, F., happened to go to the north with his van. I decided to go with him.

In Lissabon aangekomen, moest M. terug haar lessen hervatten. L., die vroeger dan ons was aangekomen uit Sevilla, en A., hun flatgenoot, moesten ook naar de les. Tijdens die dagen hingen we wat rond in Lissabon en twee vriendinnen van M. kwamen van Polen om haar te bezoeken. Ook ben ik in die tijd daar drie vrienden tegen gekomen van Leuven waar ik niet van wist dat ze daar waren. Kleine wereld, hé? Één van hen, F., ging noordwaarts met zijn busje. Ik besloot om met hem mee te gaan.

And so we left on the 30th of April to Aveiro. Or at least that was the initial plan. Right before we left in Lisbon my friend asked "Do you want to make a small detour and go to a Rainbow Gathering?" Apparently there was one on the way to Aveiro. "Yeah, sure!" I said and so F., S., who also wanted to have a ride to the north, and I went to the gathering. We managed to find it by the evening. Right in time for dinner! It was a really beautiful region there, I must say. During the evening I managed to put up my tent there. After the campfire I went to sleep. The rest of what happened there is for the next newsletter. ;) karaluchy pod poduchy :)

En zo vertrokken we op de 30ste april naar Aveiro. Of dat was toch het initiële plan. Juist voor we uit Lissabon vertrokken, vroeg mijn vriend: "Willen we anders een kleine omweg maken en naar een Rainbow Gathering gaan?" Blijkbaar was er één op de weg naar Aveiro. "Ja, natuurlijk!" zei ik en zo gingen F., S., die ook een lift noordwaarts wilde hebben, en ik naar de gathering. Het lukte ons om het te vinden tegen de avond. Juist op tijd voor het avondeten! Het was er echt een prachtige regio, moet ik zeggen. Tijdens de avond lukte het me om mijn tent daar op te zetten. Na het kampvuur ging ik slapen. De rest van wat er daar gebeurde is voor de volgende nieuwsbrief. ;) karaluchy pod poduchy :)

The conclusions for this month? On one hand it really felt nice to send some unused stuff back home with my friends and leave that laptop behind. Travelling lighter and getting to the essence of my backpacking gear is a nice goal to work to. Next item that needs to get chucked out: my leather jacket. It's heavy and not that functional. A lighter jacket made out of a softer material would be much better. Secondly, that trip back through the south only confirmed my thoughts. I really like the south of Portugal and see myself building something there. The only thing that I need to watch out for is not to rush too much. I really need to think this through before I make a decision.

De conclusies van deze maand? Langs de ene kant voelde het heel goed aan om wat ongebruikte spullen terug naar huis te sturen met mijn vrienden en de laptop achter te laten. Lichter reizen en tot de essentie geraken van mijn reismateriaal is een leuk doel om naartoe te werken. Volgende object dat er uit moet: mijn leren vest. Het is zwaar en niet zo functioneel. Een lichtere vest gemaakt uit een zachtere stof zou veel beter zijn. Ten tweede, die trip terug door het zuiden hebben alleen maar mijn gedachtes bevestigd. Ik vind het zuiden van Portugal echt wel leuk en ik zie mezelf daar zeker iets bouwen. Het enige idee waar ik voor op moet passen is dat ik me niet teveel haast. Ik moet hier echt goed over nadenken vooraleer ik een beslissing maak.

Pictures of this month / foto's van deze maand: https://plus.google.com/photos/116584028025081333807/albums/6016280491082312289

Posted via Blogaway

Up Voajoge: March 2014 / Maart 2014

So here's what happened in March:

After staying a couple of days in Carvoeira we went to the next ecological project: Quinta alvorada do ouro. We arrived there on saturday the 1st. We were immediately taken by the beautiful landscape around us. Green hills with lots of trees and ground made up of orange/brown clay and rocks. V. welcomed us in the communal house which was really beautifully done with clay on the walls. Outside the house was covered with vegetation and flowers. Bees buzzing all over the place and an occasional lizard popping up here and there. The next day we helped V. making raised beds for some vegetables. It involved beating burned wood with a hammer to get the charcoal into the soil. A fun job to do!
Very necessary also. The soil there makes it very hard to grow anything. That's one of the main priority for this project: creating soil. And apart from that there's the water level that needs to be kept an eye on. It can become very dry in summer in these regions. Tuesday we left and head for Sevilla by which we cross the border to Spain again. Thank you V. for the hospitality! :)

Dus dit is er gebeurd in maart:

Na een paar dagen in Carvoeira te verblijven, gingen we naar het volgende ecologische project: Quinta alvorada do ouro. We kwamen er aan op zaterdag de 1ste. We werden onmiddellijk gegrepen door het prachtige landschap rondom ons. Groene heuvels met enorm veel bomen en grond dat voornamelijk bestond uit oranje/bruine klei en stenen. V. verwelkomde ons in het gemeenschapshuis wat enorm mooi was bewerkt met klei op de muren. Buiten was het huis bedekt met vegetatie en bloemen.  Bijen zoemen er over gans de plaats en een occasionele hagedis duikt er hier en daar op. De volgende dag hielpen we V. met verhoogde bedden te maken voor wat groenten. Hierbij klopten we op verbrand hout met een hamer om de houtskool in degrond te krijgen. Een leuk werkje om te doen! Ook zeer nodig. De grond daar maakt het zeer moeilijk om er ook maar iets te groeien. Dat is één van de eerste prioriteiten voor project: Grond maken.
Daarnaast is er het waterniveau waar een oogje op gehouden moet worden. Het kan heel droog worden in deze regio in de zomer. Dinsdag vertrokken we en gingen we richting Sevilla waarbij we de grens naar Spanje weer overstaken. Dankjewel V. voor de gastvrijheid! :)

As soon as we crossed the border the weather changed. Way less clouds and much more sun.
In Sevilla we stayed for the night before heading to Velez-Malaga on the next day. We found a nice parking spot there and stayed there for some days. After that we went to look for a nice place near the ocean, which we found at Caleta de Velez. Very touristy though. Lots of older people enjoying their time there now that they don't work anymore. The palm trees, parrots only add to the typical scenery you would expect in a touristic place like this.

Van zodra we de grens overstaken veranderde het weer. Veel minder wolken en veel meer zon. In Sevilla blijven we een nacht vooraleer naar Velez-Malaga te gaan de volgende dag. Daar vinden we een aangenaam parkeerplaatsje en blijven we voor enkele dagen. Daarna gingen we op zoek naar een mooi plekje aan de oceaan, welke we vonden in Caleta de Velez. Wel heel toeristisch. Veel oudere mensen die er genieten op hun oude dag nu ze niet meer moeten werken. De palmbomen en papegaaien vullen het toeristische plaatje verder aan.

After enjoying the beach and the ocean for a while we went into the direction of Nerja, more specifically Maro. B. has a eco-project there which sounded very promising. He has a plot right next to the ocean and is able to grow papayas, avocados and bananas there. It's one of the few places in Europe where this is possible. Sometimes you can see whales and dolphins passing by, but we didn't have the luck to see them. We decided to put our van outside of the village in a more rustic environment. There were a lot of plots for rent near the village and for very cheap! That resulted in a lot of white plastic tunnels in the area where people grew some crops of some sort.

Na genoten te hebben van het strand en de oceaan voor een tijdje gaan we in de richting van Nerja, meer specifiek Maro. B. heeft daar een eco-projectje dat veelbelovend klonk. Hij heeft een stukje grond vlak naast de oceaan en heeft de mogelijkheid om er papayas, avocados en bananen te groeien. Het is één van de weinige plaatsen in Europa waar dit mogelijk is. Soms kan je walvissen en dolfijnen voorbij zien zwemmen, maar wij hadden niet het geluk ze te zien. We besloten het busje buiten het dorp te zetten in een meer rustieke omgeving.  Er stonden veel stukken grond te huur dichtbij het dorp en voor heel goedkoop! Dat zorgde ervoor dat er veel witte plastieken tunnels in het gebied stonden waarin mensen wat gewassen in kweekten.

After being there for a couple of days that big moment came: Our split up. M. was going back up north to Belgium while I decided to go back to Portugal. I wanted to see some more projects and revisit some of the ones I visited before.
On the 15th in the afternoon I stepped out of the van and went towards the road to hitch-hike. I couldn't help it, but I had to look backwards to the van from time to time just to get that safe haven out of my mind. It was a very comfortable way of traveling and sleeping. Something that I left behind now. Thank you, M., for taking me with you in the van and for all the time we spent together. It was a great experience and I surely enjoyed it. See you soon in Belgium! :)

Na een paar dagen daar te zijn kwam dat grote moment: Ons uiteen gaan. M. ging terug naar het noorden, naar België terwijl ik besloot om terug naar Portugal te gaan. Ik wou nog wat meer projecten bekijken en sommige projecten waar ik al was geweest terug bezoeken. Op de 15de in de namiddag stapte ik uit het busje en ging ik richting de snelweg om te liften. Ik kon niet anders dan soms eens achter me te kijken naar het busje om die veilige haven uit mijn hoofd te krijgen. Het was een comfortabele manier van reizen en slapen. Iets dat ik nu achter mij liet. Dank u, M., voor mij mee te nemen met jou in het busje en voor alle tijd die we samen hebben gespendeerd.  Het was een goede ervaring waar ik zeker van genoten heb. Tot gauw in België! :)

Next stop: Vejer de la Frontera. A friend from Belgium, J.,  was staying there. I was able to hitch-hike to Marbella. After that I couldn't find a ride so I started walking. It was starting to get dark and before I knew it night had arrived and I had walked 20 km. I was almost at Estepona. Only 12 more km, but my feet were hurting. I decided to find a place to sleep. After searching for a while I found this nice little bridge next to a golf terrain to sleep under, or better phrased, to lie awake under. There were bushes nearby the bridge and some animal just kept making rustling noises while I was sleeping there. My fantasy took over and soon I was thinking about crocodiles and such. After 3 hours of lying there I decided to leave. I found a hotel and slept a bit on a chair outside. As soon as the first sun rays came through in the morning I walked further. My feet were still hurting but I managed to get to Estepona. More than 30 km... A personal record! There I took a bus to Vejer de la Frontera, where J. picked me up. Vejer is a nice little city on top of a mountain with lots of white houses. J. was so generous to host me for a couple of days which I really enjoyed. In the time I was there I learned a bit about polyphonic music (J. being a composer) and apparently we, Flemish, are really known in this genre for our composers.

Volgende stop: Vejer de la Frontera. Een vriend van België, J., verbleef daar. Het lukte me om tot Marbella te liften. Daarna kon ik geen lift meer vinden, dus begon ik te stappen. Het was donker aan het worden en voor ik het wist was het nacht en had ik 20 km gestapt. Ik was bijna in Estepona. Nog maar 12 km, maar mijn voeten deden pijn. Ik besloot om een plaats te zoeken om te slapen. Na een tijdje te zoeken vond ik een leuk bruggetje naast een golfterrein om onder te slapen, of beter gezegd, onder wakker te liggen. Er stonden struiken dicht bij de brug en een of ander dier zat er de hele tijd ritselende geluiden te maken. Mijn fantasie nam het over en al gauw was ik aan het denken aan krokodillen en dergelijke. Na er 3 uur gelegen te hebben, besloot ik er weg te gaan. Ik vond een hotel en sliep er wat op een stoel dat buiten stond. Van zodra de eerst zonnestralen er door kwamen in de ochtend, stapte ik verder. Mijn voeten deden nog altijd pijn, maar het lukte me om tot in Estepona te geraken. Meer dan 30 km... Een persoonlijk record! Daar pakte ik de bus tot Vejer de la Frontera, waar J. me oppikte. Vejer is een aangenaam stadje op de top van een berg met veel witte huisjes. J. was zo vriendelijk om me een paar dagen te hosten, waar ik zeker van genoten heb. In de tijd dat ik daar was heb ik wat kunnen leren over polyfonische muziek (J. is een componist) en blijkbaar zijn wij, Vlamingen, heel bekend binnen dit genre voor onze componisten.

In those days in Vejer me and M., one of the Polish girls we picked up during our travels through Portugal heading towards Tojeiro, decided to meet up again. She and a friend of hers were on their way to Morocco. They convinced me to join them but alas I had no passport with me so no trip to Morocco for me...
Instead of going to Morocco I decided to visit a friend, P.,  in Cadiz, which wasn't that far from Vejer. We did some sightseeing in Cadiz and in the evening I hitch-hiked back to Vejer, or that was the plan at least. I only got to San Fernandez, where I took the train back to Cadiz to spend the night there. I was in luck because one of the friends of P. works in Vejer and I could join him in the morning ro to go there by car. In Vejer I enjoyed my last days hanging around with J. and C., a friend of J. that I also hang around with often. She learned me a bit of Spanish during my stay there.

Tijdens die dagen in Vejer besloten ik en M., één van de Poolse meisjes die we hadden opgepikt tijdens ons reizen doorheen Portugal richting Tojeiro, om nog eens af te spreken. Zij en een vriendin van haar waren op hun weg naar Marokko.  Ze wisten me te overhalen om met hen mee te gaan,  maar spijtig genoeg had ik geen paspoort mee dus geen trip naar Marokko voor mij... In plaats van naar Marokko te gaan besloot ik om een vriendin te bezoeken, P., in Cadiz, wat niet zo ver lag van Vejer.  We bezichtigden wat dingen in Cadiz en in de avond liftte ik terug naar Vejer, of dat was alleszins het plan. Ik geraakte maar tot San Fernandez, waar ik de trein terug pakte naar Cadiz om er de nacht te spenderen. Ik had geluk want één van de vrienden van P. werkte In Vejer en ik kon met hem meegaan in de ochtend met de auto. In Vejer genoot ik van mijn laatste dagen door er wat rond te hangen met J. en C., een vriendin van J. waarmee ik ook geregeld optrok. Ze leerde me een beetje Spaans gedurende mijn verblijf daar.

Thursday the 27th J. went to Jerez and I went with him so I could hitch-hike further to Sevilla, my next stop. Thank you, J., for the hospitality! :) After trying for a couple of hours and getting sunburned I took the bus to Sevilla. Late in the evening I managed to find the house of my first CS host, B.. She's really into ecological stuff, so she showed me how to make homemade sunscreen. We also went to a place where they served really good falafels (Thank you! :)). The 30th I went to my second host, A.. It was the same day as M. and L. came back from Morocco and stopped in Sevilla to spend some days there. Perfect for all of us to meet up and go eat some vegan tapas. After that A. and I went home and there I met R., her flatmate, whom arranged a  activity for us while we were there: painting flower pots. The other activities I did in Sevilla you can find in the next newsletter. ;)

Donderdag de 27ste ging J. naar Jerez en ik ben met hem meegegaan zodat ik verder kon liften naar Sevilla, mijn volgende stop. Dank u, J., voor de gastvrijheid! :) Na een paar uur proberen te liften en verbrand te worden door de zon hield ik het voor bekeken en nam de bus naar Sevilla. Laat in de avond lukte het me om het appartement van mijn eerste host te vinden, B.. Ze is veel met ecologische dingen bezig, dus ze toonde me hoe je zonnecrème zelf kan maken. We gingen ook naar een plaats waar ze heel goede falafels serveerde (Thank you! :)). De 30ste ging ik naar mijn tweede host, A.. Het was ook op deze dag dat M. en L. terug kwamen van Marokko en in Sevilla stopten om er enkele dagen te spenderen. Perfect om met zijn allen vegan tapas te gaan eten. Daarna gingen A. en ik naar huis en daar ontmoette ik R., haar flatgenoot, die een activiteit voor ons had geregeld: bloempotten beschilderen. De andere activiteiten die ik heb gedaan in Sevilla kun je vinden in de volgende nieuwsbrief. ;)

So,  after this month I concluded a couple of things. First of all, I definitely want to build my eco-house in the south, mainly because of the nature there. Probably in Portugal, because the Algarve is truly magnificent. I still have to experience it in the summer time, though.
Another conclusion I made is that I want to become less dependent on fossil fuels when it comes to travelling. I've been looking at ultralight backpacking and that is why I've recently purchased a phablet. I made a special blogpost on that, which you can find here: 
http://w2share.blogspot.com/2014/04/shifting-to-ultralight-backpacking-part.html?m=1

Dus, na deze maand heb ik nog een paar dingen kunnen concluderen. Ten eerste will ik zeker een eco-huisje bouwen in het zuiden, vooral door de natuur daar. Waarschijnlijk in Portugal omdat de Algarve echt prachtig is. Ik moet het er wel nog in de zomer ervaren.
Een andere conclusie dat ik getrokken heb, is dat ik minder afhankelijk wil worden van fossiele brandstoffen wanneer het aankomt op reizen. Ik heb wat zitten opzoeken over ultralight backpacking en het is één van de redenen waarom ik me recentelijk een phablet heb aangekocht. Daarover heb ik een blogpost gemaakt, welke je hier kan vinden:
http://w2share.blogspot.com/2014/04/shifting-to-ultralight-backpacking-part.html?m=1

Pictures of this month / Foto's van deze maand:
https://plus.google.com/photos/116584028025081333807/albums/5992911686914031585

Posted via Blogaway

Shifting to ultralight backpacking, part 1: high-tech

(Nederlands beneden)

I've been travelling with my backpack for quite a while now and it has been a great experience. It gives you a lot of freedom to go where you please and know that everything you need is in that bag you're carrying around with you. I've never regretted it a second since the moment I downsized all of my possessions so they could fit in that bag and I still love this way of living. 

There is however something shifting within me which made me think of reducing my stuff even more and make my bag even lighter. The main reasons for this shift are threefold:
1) Because of the weight of my backpack, which still is well above 15 kg, I cannot get past 30 km of walking within a day. After a distance of that length I'm really tired, my legs hurt and I need to recover in the days after. It would be nice to cover more ground when travelling on foot and have the possibility to travel more the day after.
2) I would like to travel slower and more in natural environments. When travelling I'm still using hitch-hiking and public transport a lot which is something that I wish to change. I want to experience the way towards my destination more. Everything passes by so fast when you're using a car, bus or train.  Why the hurry?
3) Intertwined with the reason above is my dependency on fossil fuels. Although I never take the plane and don't own a car I wish to become even less dependent on fossil fuels. Doing more things by walking seems a good way to achieve that.

A couple of weeks ago I came across the term "Ultralight backpacking" and I started to read up on it. The term pretty much says what it is: To travel with a backpack that is very light. Depending on the country the term applies to backpacking with less than 10 kg or less than 5 kg. I'm more interested in that last one.

How to get to a less than 5 kg weighing backpack? That's the mother of all questions I've been trying to answer lately. Basically it comes down to discarding the things I really don't need and replacing the things I do need with an ultralight version of it or an alternative to it.

The first thing that was obvious to replace was my big, heavy laptop with its huge charger. It weighs several kg and is the heaviest object by far occupying my bag. It's an old laptop and was getting really slow, so I decided to replace it with a phablet.  A Samsung Galaxy Note 2 to be precise. It not only replaces my laptop, but also my camera and smartphone, which was also getting slow (see picture to see them all).
I've been using the phablet for a couple of weeks now and am really happy that I purchased it. I can still do everything I did before and more, can do it faster and am now able to do it wherever I want because I can just put it in my pocket and take it anywhere I want. I'm actually writing this sitting next to the beautiful cathedral of Sevilla while enjoying the sun. Something I couldn't imagine doing with my laptop.

So basically for this part it all boils down to getting all the functions of the high-tech devices into one light device,  which in my case became the Samsung Galaxy Note 2.

---

Ik ben nu al een redelijke tijd met mijn rugzak aan het reizen en het is een geweldige ervaring geweest. Het geeft je enorm veel vrijheid om te gaan en te staan waar je wilt en je weet dat alles wat je nodig hebt in die rugzak zit dat je met je mee draagt. Ik heb het mij nog geen seconde beklaagt dat ik ooit al mijn bezittingen heb geminimaliseerd zodat ze in die zak konden en ik hou nog steeds van deze manier van leven. 

Toch is er iets in mij dat zegt om nog meer mijn spullen te reduceren en mijn rugzak nog lichter te maken. De drie voornaamste redenen hiervoor zijn:
1) Door het gewicht van mijn rugzak, wat nog altijd goed boven de 15 kg zit, geraak ik niet voorbij 30 km stappen binnen een dag. Na een afstand van die lengte ben ik enorm moe, doen mijn benen pijn en moet ik in de dagen erna recupereren. Het zou leuk zijn om te voet een grotere afstand af te leggen en de mogelijkheid te hebben om meer te reizen de dag erna.
2) Ik zou graag trager willen reizen en meer in natuurlijke omgevingen. Wanneer ik aan het reizen ben, gebruik ik nog altijd liften en het publiek transport vaak, wat iets is dat ik wil veranderen. Ik wil de weg naar mijn bestemming meer ervaren. Alles passeert zo snel wanneer je een auto, bus of trein gebruikt. Vanwaar de haast?
3) Vervlochten met de reden hierboven is mijn afhankelijkheid van fossiele brandstoffen. Hoewel ik nooit het vliegtuig neem en geen auto heb, wil ik nog minder afhankelijk worden van fossiele brandstoffen. Meer te voet doen lijkt een goede manier om dat te verwezenlijken.

Een paar weken geleden kwam ik de term "Ultralight backpacking " tegen en begon hier wat bij over te lezen. De term zelf zegt alles al: Reizen met een rugzak dat zeer licht is. Afhankelijk van het land betekent de term ofwel minder dan 10 kg of minder dan 5 kg. Ik ben meer geïnteresseerd in dat laatste.

Hoe naar een minder dan 5 kg wegende rugzak gaan? Dat is de grote vraag die ik de laatste tijd heb proberen te beantwoorden. Uiteindelijk komt het er op neer dat alle dingen die ik echt niet nodig heb er uit te halen en de dingen die ik wel nodig heb te vervangen door een ultralichte versie er van of er een alternatief op.

Het eerste ding dat duidelijk vervangen moest worden was mijn grote, zware laptop met zijn gigantische lader. Deze weegt ettelijke kg en is bij verre het zwaarste object in mijn rugzak. Het is een oude laptop en was zeer traag aan het worden, dus heb ik besloten om hem te vervangen door een phablet. Een Samsung Galaxy Note 2 om precies te zijn. Deze vervangt niet alleen mijn laptop, maar ook mijn camera en smartphone, welke ook traag aan het worden was (zie foto om deze te zien).

Ik ben de phablet nu al een paar weken aan het gebruiken en ben heel blij dat ik hem heb aangekocht. Ik kan er alles mee doen dat ik ervoor kon en meer, kan het sneller doen en ben nu capabel om het overal te doen waar ik wil omdat ik het gewoon in mijn broekzak kan steken en overal mee kan nemen waar ik wil. Ik ben dit zelfs aan het schrijven terwijl ik naast de prachtige kathedraal van Sevilla zit terwijl ik van de zon aan het genieten ben. Iets wat ik onmogelijk had kunnen doen met mijn laptop.

Uiteindelijk voor dit deel komt het er op neer om alle functies van alle high-tech apparaten in één licht apparaat te krijgen, wat in mijn geval de Samsung Galaxy Note 2 is geworden.

Posted via Blogaway

Posted via Blogaway

Up Voajoge: Februari / February 2014

Hallo allemaal,

Deze maand hebben we 3 eco-projecten bezocht: Tribodar, Tojeiro en Vamos Verde. Allemaal heel leuke projecten! Tussenin zagen we het regenachtige Lissabon, het mooie Carrapateira en het toeristische Lagos en Carvoeira. Veel reizen en het zeker waard! :)

Hi all,

This month we visited 3 eco-projects: Tribodar, Tojeiro and Vamos Verde. All really nice projects! In between we saw the rainy Lisbon, the beautiful Carrapateira and the touristic Lagos and Carvoeira. Lots of traveling and certainly worth it! :)

Reis / Travels

Om jullie de weg te geven die we hebben afgelegd in februari: Ciudade de Rodrigo > Nisa (Tribodar) > Lisbon > Tojeiro (Tojeiro) > Carrapateira > Budens (Vamos Verde) > Lagos > Carvoeira

To give you the road that we covered in February: Ciudade de Rodrigo > Nisa (Tribodar) > Lisbon > Tojeiro > Carrapateira > Budens (Vamos Verde) > Lagos > Carvoeira

Motivaties / Motivations

Nog altijd dezelfde motivatie als vorige keer: een locatie vinden om een eco-huisje te bouwen, ergens waar het zonnig en warm is, de grond goedkoop en er meer mogelijkheden zijn in vergelijking met België!

Still the same motivations as last time: find a location to build a little eco-house, somewhere where it's sunny and warm, the ground is cheap and has more possibilities compared to Belgium!

Deze maand ervaren! / Experienced this month!

Laten we beginnen waar we geëindigd waren in de vorige nieuwsbrief: Het busje viel in panne juist wanneer we de grens naar Portugal wouden oversteken! We konden het busje nog juist op de parking bij een café zetten, maar moesten daar de nacht blijven zodat het de volgende ochtend naar het dichtstbijzijnde dorp kon gesleept worden: Ciudade de Rodrigo. Er moest een onderdeel vervangen worden en gelukkig konden de mensen van de garage een tweedehands onderdeel vinden dat werkte bij het busje. Dus na een paar uren werk was het busje gerepareerd en konden we weer verder reizen! Die avond kwamen we aan in Tribodar, een naam dat waarschijnlijk bekend in de oren klinkt voor de meesten die mijn nieuwsbrieven al een tijdje aan het lezen zijn.

Let's start where we ended in the previous newsletter: The van broke down right before we wanted to cross the border to Portugal! We were able to put the van on a parking lot near a pub, but we had to stay there the night so it could be towed next morning to the nearest town, Ciudade de Rodrigo. A part needed to be replaced and luckily the people in the workshop found a second hand part which worked for the van. So after a couple of hours of work the van was fixed and we were able to hit the road again! That evening we arrived in Tribodar, a name probably familiar to most of you that have been reading my newsletters for a while.

Het was nog altijd redelijk koud in Tribodar, in Portalegre in het algemeen waarschijnlijk, wat eens te meer de extreme temperaturen aangeeft in die regio. Ik kan me nog altijd de brandende hitte herinneren tijdens het Tribojam festival in de zomer. De plaats zag er toen totaal anders uit. Die plaats heeft de neiging om snel te veranderen. Nu was het huisje waar we aan aan het werken waren bewoond door Mi., Mo. en Ma., de tipi's en tenten waren verdwenen, de keuken was herschikt en de gemeenschappelijke ruimtes waren uitgebreid. Op die moment waren ze ook bezig met swales (slingerende grachtjes voor het water) aan te leggen in de permacultuurtuin. Leuk om zo een verandering te zien in zo een korte tijd! De mensen die er verbleven waren een mix van de mensen die ik er de eerste keer had leren kennen en van de tweede keer dat ik er was. Ook wat nieuwe mensen natuurlijk. Super om ze terug te zien! We bleven daar voor een paar dagen, het busje dicht geparkeerd bij het eucalyptusbos. Prachtige plaats. In die tijd maakten we goed gebruik van de kettingzaag die we mee hadden, al hout zagend voor de stoof in Tribodar. In de laatste paar uren voor we vertrokken, kon ik nog een reflecterend metaal achter de stoof zetten, zodat de hitte terug in de ruimte gereflecteerd werd. Ik heb het niet kunnen uittesten, dus ik hoop dat het goed gebruikt kan worden. We kwamen aan in Tribodar op de 1ste en vertrokken de 3de. Dank u voor de gastvrijheid! :)

It was still quite cold in Tribodar, well in Portalegre in general probably, which shows once more the extreme temperatures in that region. I can still remember the burning heat during Tribojam the festival in the summer. The place looked entirely different back then. That place tends to change pretty quick. Now, the little house that we were working on is finally inhabited by Mi., Mo. and Manu.. the tipis and tents have disappeared, the kitchen got rearranged and the community rooms got expanded. That moment they were also busy with digging swales (small, swirling trenches for the water) in the permaculture garden. Lovely to see such a change in such a short time! The people staying there were a mix of the people I got to know the first time I was there and the second time. Also some new people of course. Lovely to see them again! We stayed there for a couple of days, leaving the van close to the eucalyptus forest. Beautiful place. In that time we made good of the chainsaw we had with us, sawing up the wood for the stove in Tribodar. In the last couple of hours before we left I managed to put a reflecting metal behind the stove, so the heat would be reflected back into the room. I couldn't test it out, so I hope it is of good use. We arrived in Tribodar the 1st and left the 3rd. Thank you for the hospitality! :)

Diezelfde dag kwamen we aan in Lissabon. Het verschil in temperatuur was merkbaar. Het was een paar graden warmer in Lissabon, wat heerlijk was om te voelen. Spijtig genoeg regende het bijna de hele tijd tijdens ons verblijf daar, wat van de 2de tot de 12de was. We waren daar aan het couchsurfen en werden gehost door L., een goede vriendin van me. De hoogtepunten van het verblijf waren de RDA, een sociaal centrum dat vegetarisch eten serveerde op meeste dagen, het Chill Out Hostel, waar een vriendin van me verbleef en tot slot een hoog, leeg gebouw dat we hebben beklommen om zo het prachtigste zicht op Lissabon te zien te krijgen (thank you, L.! :))! Dit was allemaal gedaan in de paar dagen dat het niet zoveel regende. Veel regen geeft wel andere mogelijkheden, zoals beginnen aan een tekening voor mijn broer. Hij is een fitness coach en vroeg me om iets te tekenen dat hij kon gebruiken voor zijn kaartje. Een heleboel e-mails heen en terug, maar langzaamaan kreeg de tekening dat hij wou vorm (en verdomme, handen zijn zo moeilijk om te tekenen!). Het was niet af toen we Lissabon verlieten, maar de eerste schetsen waren zeker een stap in de goede richting.

That same day we arrived in Lisbon. The difference in temperature was noticable. It was a couple of degrees warmer in Lisbon, which was so nice to feel. Sadly enough it rained almost the entire time we were there, which was from the 2nd until the 12th. We were couchsurfing there and were hosted by L., a good friend of mine. Highlights of that stay were the RDA, a social center that served vegetarian food on most days, the Chill Out Hostel, where a friend of mine was staying and a tall, empty building which we climbed to have the most beautiful view of Lisbon (thank you, L. :))! This was all done in the few days when it wasn't raining too much. Lots of rain gives other possibilities, though, like starting a drawing for my brother. He is a fitness coach and asked me to draw something that he could use on his business card. A lot of e-mails back and forward, but slowly the drawing that he wanted emerged (and damn, hands are so difficult to draw!). It wasn't finished when we left Lisbon, but the first sketches surely were a step in the right direction.

De 12de vertrokken we en gingen we in de richting van Tojeiro, een regio waar er een eco-project was met dezelfde naam. Op onze weg pikten we 2 Poolse meisjes op die aan het liften waren naar een ander project heel dicht bij Tojeiro. We besloten hen daar af te zetten en ook zelf eens een kijkje te nemen bij dat project. Na een paar uur moesten we door om op tijd in Tojeiro te zijn. Na wat verwarring konden we het vinden, hoewel het al donker was. De ochtend erna konden we eindelijk de mensen zien in klaar daglicht en konden we onszelf deftig introduceren. Er waren toen ongeveer 15 vrijwilligers aanwezig, Zweedse, Poolse, Amerikaanse, Duitse, Schotse en Welshe mensen. Een leuke groep! In dit project deden ze elke vrijdag avond een 'pizza night' waar er soms wel meer dan honderd mensen komt opdagen. De voorbereidingen voor deze avond waren toen de eerste prioriteit. Het was de Valentijnseditie en de honderdste pizza night tegelijkertijd! Een pizza night is een heel goede manier om wat inkomsten voor het project binnen te krijgen, naar mijn mening! De avond zelf was enorm fijn. Hoewel er niet zoveel mensen waren komen opdagen door de weersverwachtingen (weer regen!), was de muziek leuk en hebben we ons geamuseerd. Ow, en de Poolse meisjes die we eerder hadden opgepikt verschijnden plotseling weer op het feestje! Na het feest namen we wat tijd vrij. Zondag was er een zweethut waar er mij gevraagd werd om de vuurman te zijn. De eerste keer in zulke context, maar het was een leuke ervaring! Het hield in hete stenen uit het vuur te halen en in de zweethut te plaatsen. Deze keer had ik een assistente, dus het enige dat ik moest doen, was de stenen uit het vuur halen. Heet, heet, heet! De 17de vertrokken we en in de laatste paar uren begonnen we een nieuwe muur uit cob en flessen te maken. Dank u, R. en K., voor de gastvrijheid! :)

The 12th we left and headed in the direction of Tojeiro, a region where there's an eco-project with the same name. On the road we picked up 2 Polish girls who were hitch-hiking to another project really close to Tojeiro. We decided to drop them of there and have a look at the project ourselves. After a couple of hours we had to go to be on time in Tojeiro. After some confusion we were able to find it, although it was already dark. The morning after we finally saw the people who were staying there in bright light and we could properly introduce ourselves. There were about 15 volunteers at that time, including Swedish, Polish, American, German, Scottish and Welsh people. A lovely bunch! At this project they have a pizza night every friday evening with sometimes more than hundred people showing up. The preparations for this evening were the first priority at that time. It was the Valentine edition and the 100th pizza night at the same time! A pizza night is really good way of funding the project, in my opinion! The evening itself was really nice. Although not that much people showed up because of the weather forecast (rain again!), the music was nice and we had fun. Ow, and the Polish girls that we picked up earlier suddenly reappeared at the party! After the party we took some time off. Sunday there was a sweat lodge where they asked me to be the fireman. A first timer in that context, but it was a really nice experience! It involved getting hot stones out of the fire and putting them in the lodge. This time I had an assistant, so the only thing I had to do was getting the stones out of the fire. Hot, hot, hot! The 17th we left and in the last couple of hours we started to make a new cob wall with bottles in it. Thanks, R. and K., for the hospitality!

We lieten Tojeiro achter ons en kwamen aan in Carrapateira diezelfde dag. Carrapateira was een plaats dat we zeker moesten bezoeken volgens Leonor. Blijkbaar was daar ook één of ander eco-project gaande. We verbleven bij het strand, waar er een parking was speciaal voor busjes zoals de onze. Er waren 2 Belgen die naast ons stonden geparkeerd waarmee we het direct konden vinden. Ze waren heel vriendelijk en de 3 avonden dat we in Carrapateira waren, hadden we altijd leuke gesprekken met hen. Daarnaast, was de natuur er absoluut prachtig! Ik raad het ten zeerste aan! De mooie oceaan en de rode kliffen in combinatie met de stijle, groene heuvels een beetje verder was een zicht dat ik nog nooit gezien had en niet wist dat het kon bestaan. De 19de vertrokken we en hoewel we het eco-project niet gevonden hadden, vond ik het bezoek zeker de moeite waard door het prachtigste landschap dat ik ooit in mijn leven gezien had tot dan toe.

We left Tojeiro and arrived in Carrapateira that same day. Carrapateira was a place that we had to visit according to Leonor. Apparently there was also some eco-project going on there. We stayed at the beach, where there was a parking lot specifically for vans like ours. There were 2 Belgians, parked next to us, with whom we had an instant connection. They were really nice and the 3 evenings we were at Carrapateira we always had a nice talk with them. Apart from that, nature was absolutely beautiful! I highly recommend it. The beautiful ocean and red cliffs combined with the steep, green hills a bit further was a sight that I'd never seen before and didn't know could exist. The 19th we left and although we didn't find the eco-project, I surely found it worth visiting because of the most beautiful landscape I've encountered in my life so far.

De volgende plaats waar we naartoe gingen was Vamos Verde, een eco-project tegen Budens aan. D., J. (zijn dochtertje), Pita (hun hond), Mickey en Mouse (hun katten) verwelkomden ons op hun stuk grond. En wat een stuk grond dat dat was! Meer dan 40 hectaren met mooie heuvels en bos! Ze waren de oude ruïnes aan het renoveren alsook een nieuw huis aan het bouwen. Het was het eerste huis dat ik zag dat gedaan was met 'rammed earth' (geramde aarde). Rammed earth is een eco-bouwtechniek die overal ter wereld gebruikt wordt (de Chinese muur was oorspronkelijk zo gebouwd, vooraleer ze er dikke stenen rond hadden gezet). Het betekent eigenlijk dat je een houten kist gebruikt, die vult met gemixt zand en klei, het zoveel mogelijk compacteert, dan de houten kist er afhaalt (de geramde aarde zal heel sterk zijn!) en het plaatst waar je de muur voort wilt zetten. Verder hadden ze ook grootse permacultuur plannen in Vamos Verde! We hebben onze houtvooraad aangevuld en in de tussentijd heb ik nog wat meer schetsen getekend voor mijn broers tekening. De 23ste lieten we Vamos Verde achter ons en gingen we naar Lagos. Dank u voor de gastvrijheid! :)

Next place were we went was Vamos Verde, an eco-project near Budens. D., J. (his little daughter), Pita (their dog), Mickey and Mouse (their cats) welcomed us on their plot. And what a plot that was! More than 40 hectares of beautiful hills with forest! They were renovating the old ruins and building a new house as well. It was the first house I've seen being done with rammed earth. Rammed earth is an eco-building technique used all around the world (the great wall of China was originally build like this, before they put thick stones around it). It basically means you use a wooden box, which you fill with mixed sand and clay, compact it as much as possible, then take the wooden box off (the compacted earth will be really solid!) and put it on the next part where you want to continue your wall. Apart from that they had big permaculture plans in Vamos Verde! We replenished our wood supply and in the mean time I drew some more sketches for my brothers drawing. The 23rd we left Vamos Verde to continue our way to Lagos. Thank you for the hospitality! :)

Van D. naar D., want per toeval liepen we één van de Welsh mensen die we in Tojeiro hadden ontmoet tegen het lijf: D.! Later kwamen we ook nog iemand anders tegen van Tojeiro, J., die van Poland is. Zij was op weg naar het volgende eco-project waar ze kon helpen. Na in Lagos te verblijven voor een paar dagen, zijn we naar Carvoeira gegaan, waar we ook voor een paar dagen zijn gebleven. Prachtig strand en kliffen, maar Carrapateira is nog altijd mooier, naar mijn mening! :) Na Carvoeira zijn we naar het eco-project Quinta Alvorada do Ouro gegaan. Meer over dat project in de volgende nieuwsbrief!

From D. to D., because by chance we bumped into one of the Welsh people we met at Tojeiro: D.! Later on we also met someone else from Tojeiro, J., who's from Poland. She was on her way to the next eco-project where she could help. After staying in Lagos for a few days we went to Carvoeira, where we also stayed for a couple of days. Beautiful beach and cliffs, but Carrapateira still beats it, in my opinion! :) After Carvoeira we went to the eco-project Quinta Alvorada do Ouro. More on that project in the next newsletter!

Nagedachtes / Afterthoughts

Na deze maand is het wel duidelijk dat er redelijk wat eco-projectjes in het zuiden zitten en dat ze naar mensen zoeken om zich bij hen te voegen. Het is zeer waarschijnlijk dat ik me aansluit bij een project. Ik heb nog altijd niet beslist en er zijn nog tal van andere projecten te bezoeken volgende maand, dus het zou wijs zijn om niks te overhaasten en pas te beslissen wanneer ik ze allemaal gezien heb en erover heb nagedacht. Ik vermoed dat ik mijn beslissing ergens in april zal maken.

After this month it's obvious that there are quite some eco-projects going on in the south and that they're looking for people to join them. The possibility of me joining a project is quite high. I still haven't made my mind up though and there are several other projects to visit next month, so it would be wise not to rush and make my decision after I've seen them all and thought it through. I guess my decision will be made somewhere in April.

Muzikale vondsten van deze maand / Musical discoveries of this month:

Garmarna – Herr Mannelig (Already knew this, but rediscovered it. Thanks E.!)

Alle foto’s van deze maand / All pictures of this month: link

Up Voajoge: Januari / January 2014

*

Hallo allemaal,

Deze nieuwsbrief gaat over de voorbereidingen van de reis en het eerste deel van de reis van België tot de grens van Portugal. Deze keer is al het reizen gebeurd met het busje van Marieke die altijd aan mijn zijde was gedurende deze maand, dus als je het woord “we” hier en daar ziet verschijnen dan weet je nu van waar dat komt. Geniet ervan!

Hi all,

This newsletter is about the preparations for my travels and the first part of the travels from Belgium to the border of Portugal. This time all of the traveling was done with the van of Marieke who was always by my side during this month, so if you see the word “we” popping up now and then, you now know where that comes from. Enjoy!

Reis / Travels

Veel gereis deze maand! We zijn onze reis gestart in Leuven, vanwaar we naar Geldenaken gingen om er de nacht te blijven bij een goede vriend die er een prachtig eco-huis aan het bouwen is. Daarna gingen we over de grens van Frankrijk. Parijs was onze volgende stop waar een goede vriend ons gehost heeft voor een paar dagen alvorens we naar het zuiden van Parijs gingen om daar wat vrienden te zien. We lieten Parijs achter en gingen naar het zuiden van Frankrijk al stoppend in Oradour-Sur-Glane, Puynormand en Pardaillan, waar we een paar dagen bleven bij vrienden. Daarop gingen we over de Pyreneeën, richting Salamanca. Eenmaal daar aangekomen bleven we daar voor een paar dagen bij een goede vriendin, alvorens de 31ste te vertrekken om dan noodgedwongen te stoppen vlak voor de grens van Portugal omdat er een onderdeel van het busje het begaf.

A lot of traveling this month! We started our travels is Leuven, where we went for Geldenaken, to stay the night with a good friend who's building his beautiful eco-house. After this we went over the border into France. Paris was our next stop where a good friend hosted us for a couple of days before we went off to the south of Paris to see some friends there. We left Paris behind and headed for the south of France stopping in Oradour-Sur-Glane, Puynormand and Pardaillan, where we stayed for a couple of days with some friends. After this we went over the Pyrenees, heading for Salamanca. Once there we stayed there for a couple of days with a good friend, before leaving on the 31st to have a stop right before the border to Portugal because a part of the van broke down.

Motivaties / Motivations

De voornaamste motivatie voor mijn reis deze keer is om naar het zuiden van Portugal te gaan, en waarschijnlijk ook Spanje, om een goede locatie te vinden om een huis te bouwen. Tijdens mijn vorige reis ben ik naar het noorden en centrum van Portugal gegaan. Deze vond ik te koud voor mij. Ik heb meer warmte en zon nodig, dus het zuiden leek me redelijk evident om te bezoeken deze keer

The main motivation for my travels this time is to go to the south of Portugal, and probably also Spain, to find a good location to build a house. During my previous travels I went to the north and center of Portugal. These I considered too cold for me. I need more warmth and sun, so the south seemed pretty obvious to visit this time.

Daarnaast had ik de opportuniteit om samen te reizen met M., die in een busje leeft en reist, en ik wou deze levensstijl wel eens ervaren. Het gaf me ook een heel betrouwbaar  medium van transport naar het zuiden. Heel interessant moet ik zeggen!

Apart from that I had the opportunity to travel together with M., who lives in a van and travels with it, and I wanted to experience this kind of lifestyle. It also gave me a very reliable medium of transportation to the south. Very interesting I must say!

Deze maand ervaren! / Experienced this month!

Het begin van januari was de tijd om wat projecten waar ik aan aan het werken was te eindigen, mijn spullen bij elkaar te pakken en vaarwel te zeggen aan vrienden en familie. Ik deed mijn laatste shift in de winteropvang voor daklozen in Leuven. Ik werk er echt graag, hoewel het spijtig is dat zulk een jobs zelfs maar moeten bestaan. Ik ben naar Antwerpen en Gent gegaan om daar een aantal mensen vaarwel te zeggen. Op vrijdag de 10de deed ik een vaarwel drink in de Irish Pub: Thomas Stapletons (waar anders?) in Leuven.    

The beginning of January was the time to finish up some projects I was working on, get my stuff together and say goodbye to my friends and family. I did my last shift in the homeless shelter in Leuven. I really like working there, although it's pretty sad that such jobs even have to exist. I went to Antwerp and Gent to say goodbye to some people there. On friday the 10th I did a farewell drink at the Irish Pub: Thomas Stapletons (where else?) in Leuven.

De 11de en 12de pakte ik mijn spullen en nam ik afscheid van mijn familie. Hier is een speciale link met foto’s van de spullen die ik pakte voor mijn reis. Sommige mensen waren daar nieuwsgierig naar, dus bij deze. Die zondag avond ging ik in het busje slapen voor de eerste keer. De ochtend erna verlieten we Leuven en vertrokken we op reis. Eerste stop: Zoete Waters en Geldenaken.

The 11th and 12th I packed my things and said goodbye to my family. Here is a special link with pictures from the stuff that I packed for this trip. Some people were curious about it, so here it is. That sunday evening I went to sleep in the van for the first time. The morning after we left Leuven and went on our travels. First stop: Zoete Waters and Geldenaken.

De dag toen we vertrokken gingen we eerst naar de Zoete Waters om er wat water te halen bij de bron daar en wat hout, omdat we een houtstoof gebruiken om het busje warm te houden. Daarna gingen we een vriend in Geldenaken opzoeken die een prachtig huis aan het bouwen is. Je zou letterlijk kunnen zeggen dat het een hobbit huis is. Tot de dag van vandaag is dat het huis dat mij het meeste inspireert, toch van degene die ik met eigen ogen gezien heb. We bleven daar voor een nacht voor een goede nachtrust (dank u W.!). De dag erna planden we om over de grens te gaan. Frankrijk, hier komen we!

The day we left we first went to Zoete waters to get some water of the spring over there and some wood, because we use a wood stove to keep the van warm. After this we went to see a friend in Geldenaken who's building a beautiful house. You could literally say it's a hobbit house. To this date it is still the house that inspires me the most that I've seen with my own eyes. We stayed there for the night to get a good night rest (thanks W.!). The day after we planned to go over the border. France here we come!

We vertrekken vroeg en rijden totdat we een leuke hooischuur tegenkomen, waar we besloten te overnachten. Na een beetje rijden de volgende dag komen we aan in Parijs rond de middag. V., een goede vriend van me, had een parkeerplaats geregeld voor ons. De plaats werd goed bewaakt door twee honden. Zelfs een beetje te goed, gezien we niet meer aan het busje geraakte zonder iemand die de honden beter kende. We leerden ook wat andere Serviërs kennen, vrienden van V., die ons wat goede Servische muziek lieten horen. We besloten om een paar dagen in Parijs te blijven. Het was in deze periode dat ik het eerste boek van de Zoemende Ceders serie begon te lezen: Anastasia. Heel leuk boek, moet ik zeggen! Op onze laatste avond namen we de metro om wat (vegetarische!) sushi te gaan eten met L. en haar vrienden. De dag erna namen we afscheid van V. en zijn vrienden (thanks for everything!) en gingen we naar het zuiden van Parijs naar vrienden van M.: F. en A.

We leave early and drive until a nice hay barn where we decided to stay for the night. After a bit of driving the next day we arrive in Paris around noon. V., a good friend of mine, had arranged a parking spot for us. The spot was well guarded by two dogs. Even a bit too well guarded because we couldn't get to our van anymore without someone else who knew the dogs better. We also got to know some other Serbians, friends of V., who showed us some good Serbian music. We decided to stay in Paris for a couple of days. It was in this period that I started reading the first book of the Ringing Cedars series: Anastasia. Really nice book I must say! On our last evening we took the metro to eat some (vegetarian!) sushi with L. and her friends. The day after we left V. and his friends (thanks for everything!) and went for the south of Paris to some friends of M.: F. and A..

Toen we aankwamen, kwamen we vast te zitten in de modder. Gelukkig kon A. ons uit de modder trekken met zijn auto. Het was dicht bij een bos, dus we besloten om wat meer hout te halen. Na twee dagen gingen we naar het zuiden van Frankrijk (thank you for the hospitality!). Tijdens dit deel van onze reis stopte we bij onze eerste McDonalds. Niet voor het verschrikkelijke eten, maar voor de gratis wifi. We stopte voor de nacht in Lamotte-Beuvron op een camper parking. De volgende dag gingen we naar Oradour-sur-glane, waar ze een oud gedeelte van de stad hadden gelaten zoals het was na de tweede wereldoorlog. Er waren overal borden met “Niet vergeten!” op. Ik was stil gedurende de hele wandeling in dat deel van de stad en zo ook de andere mensen waarmee ik het pad kruiste. Het is een plaats waar woorden niet genoeg zijn om de verschrikkelijke dingen die daar gebeurd zijn te omvatten. Voor mij voelde het aan alsof je niet anders dan stil kon zijn en hen te respecteren die hun leven hebben gegeven voor ons om in een betere wereld te leven.    

We arrived, but disaster struck as we got stuck in the mud. Luckily A. managed to pull us out with his car. It was close to a forest, so we decided to get some more wood. After two days we went for the south of France (thank you for the hospitality!). On this part of the trip we stopped at our first McDonalds. Not for the awful food, but for the free wifi. We stopped for the night at Lamotte-Beuvron on a camper parking. The next day we went to Oradour-sur-glane, where they left an old part of the town just the way it was after the second world war. There were signs everywhere saying “remember!”. I was silent during the entire walk in that part of town and so were the other people walking I came across. It's a place where words aren't enough to describe the horrible things that happened there. For me it felt like you couldn't be anything else but silent and respect those who gave their lives for us to live in a better world.

Dinsdag de 21ste kwamen we aan bij een wijnkasteel in Puynormand. De eigenaar was zo genereus om ons daar te laten blijven voor twee nachten en leidde ons rond. De wijn was biologisch en het meeste werd er nog altijd met de hand gedaan. Redelijk indrukwekkend als je de grootte van de wijngaarden zag. De 23ste kwamen we aan in Pardaillan, waar we Mi. en R. ontmoetten, vrienden van M.. Ze waren beiden op pensioen en woonde in een mooi huis op het platteland. We verbleven daar voor een paar dagen en hadden er zeer interessante, diepe conversaties over een heel resem aan topics, zijnde spiritualiteit, psychologie, astrologie, muziek, systeem management, etc. Ik heb echt genoten van deze gesprekken (thank you for everything!)!  

Tuesday the 21st we arrived at a wine castle in Puynormand. The owner was so generous to let us stay there for two nights and showed us around. The wine was organic and most of it was still done by hand. Pretty impressive if you saw the size of the vineyards. The 23rd we arrived in Pardaillan, where we met Mi. and R., friends of M.. They were both retired and living in a beautiful house on the countryside. We stayed there for a couple of days and had very interesting, deep conversations about all sort of topics, be it spirituality, to psychology, to astrology, to music, to system management. I really enjoyed these conversations (thank you for everything!)!

De 27ste vertrokken we en gingen op weg naar de Pyreneëen. Juist voor de Pyreneëen stopte we voor de nacht. We wouden ze niet oversteken in de avond. De dag erna gingen we er over en zagen niets van sneeuw, buiten dan wat op de bergtoppen ver weg! We stopten in Valladolid voor de nacht.

On the 27th we left and headed for the Pyrenees. Right before the pyrenees we stopped for the night. We didn't want to cross them during the evening. The day after we went over them and didn't see any snow, except for some on the mountain tops far away! We stopped at Valladolid for the night.

We kwamen aan in Salamanca op de 29ste, een dag eerder dan verwacht. We couchsurften bij een host die ik alleen maar een paar uur had gezien, toen ik van Portugal naar België aan het reizen was. Deze keer bleven we tot de 31ste. Onze host, J., gaf ons een snelle rondleiding doorheen de stad, samen met wat Poolse en Bulgaarse vrienden van haar dat ook bij haar aan het couchsurfen waren. Daarna was er een filmavond bij een vriendin van haar. De dag erna gingen we zelf een wandeling maken door de stad. In de namiddag moesten we afscheid nemen van de Bulgaarse en Poolse vrienden omdat ze op weg naar huis waren. In de avond gingen we voor een veganistisch avondmaal in een sociaal centrum.

We arrived in Salamanca on the 29th, a day earlier then expected. We couchsurfed with a host I only had the chance to see for a couple of hours when I was traveling from Portugal back to Belgium. This time we stayed until the 31st. Our host, J., took us on a quick tour through the town together with some Polish and Bulgarian friends of her that were also couchsurfing at her place at that time. After that there was a movie night at a friend of hers. The day after we went for a walk on our own through town. In the afternoon we had to say goodbye to the Bulgarian and Polish friends because they were on their way home. In the evening we went for a vegan dinner in a social center.

De 31ste lieten we Salamanca achter ons (thank you J. for the hospitality!) en probeerden we over de grens van Spanje te geraken. 10 kilometer voor de grens vielen we in panne! Gelukkig konden we ons nog zetten op een parking bij een café. We moesten daar blijven voor de nacht omdat we tot de dichtstbijzijnde stad gesleept moesten worden. Meer hierover in de volgende nieuwsbrief. ;)

The 31st we left Salamanca (thank you J. for the hospitality!) and tried to get over the border to Spain. 10 kilometres before the border the van broke down! Luckily we were able to get it on a parking lot of a pub. We had to stay there for the night, because it had to be towed to the nearest town. More on that in the next newsletter. ;)

Nagedachtes / Afterthoughts

Dus, tijdens het reizen heb ik de kans gehad om het leven in een busje te ervaren, wat heel interessant was. We reisden, kookten, aten en werkten samen voor redelijk wat tijd in deze maand.  

So, while traveling I had the chance to experience the live in a van, which was really interesting.

We travelled, slept, cooked, ate and worked in it for quite some time during this month.

Er zijn voordelen aan het leven op deze manier:

Ten eerste, door de kleine ruimte is zo goed als alles binnen handbereik. Als je iets nodig hebt, moet je maar een stap of twee in de juiste richting zetten en dan heb je het.

Ten tweede, als je ergens anders wilt wonen, hoef je er maar naar te rijden. Niks van verhuiswerk. Je bent heel mobiel met deze levenswijze.

Ten derde, je komt op plaatsen waar je normaal gezien niet komt zonder een busje, hetzij een afgelegen plaats of een camper parking.

Ten laatste, ook door de grootte, kan je alleen maar dingen kopen die je echt nodig hebt, want er is niet veel plaats om dingen weg te steken. Fantastisch tegen het consumentisme en een grote ecologische voetafdruk op dat gebied.

There are advantages to living this way:

First of all, because of the small size, practically everything is in reach. If you need anything, you just need to take a step or two in the right direction and you have it.

Secondly, if you want to 'live' somewhere else, you just have to ride the van to another place. You're very mobile when you live this kind of lifestyle.

Thirdly, you come in places where you would normally not come without a van, be it remote areas or camper parkings.

Last but not least, also because of the size you'll only buy what you really need because there isn't that much space to put stuff away. Great against consumerism and a big ecological footprint on that level.

Dat gezegd zijnde, zijn er ook wat nadelen verbonden aan deze levensstijl in vergelijking met een meer sedentaire levensstijl:

Om te beginnen met de parkeerplaats die je altijd moet vinden. Dit kan redelijk tricky zijn, gezien je de toestemming moet hebben om ergens te blijven staan voor meer dan één dag. Je moet er ook altijd aan denken dat je in meer rurale gebieden moet oppassen voor de modderige stukken en dat je vast kan komen te zitten. Langs de andere kant, wanneer je in een stad bent, moet je oppassen dat je niet het slachtoffer bent van iemand die inbreekt in je busje of erger er mee weg rijdt. In plaats van enkel je vervoer weg, zou het je hele huis zijn dat weg is.

Ten tweede, je bent veel afhankelijker van hoog-technologisch onderhoud. Als er een onderdeel kapot gaat, moet je oftewel een nieuwe kopen en het zelf repareren of naar een garage gaan en het daar laten repareren. Daar hangt gewoonlijk een hoge prijs aan vast.

Ten derde, het weer het een enorme invloed op het busje. Als het busje niet geïsoleerd is en het is koud, dan zal je het zeker voelen! Metaal geeft warmte en koude snel door, dus hetzelfde geldt voor wanneer het warm is buiten. Vochtigheid is ook een factor waarmee je rekening moet houden. Als het heel vochtig is en je hebt veel condensatie, lijkt het soms wel of het binnen in je busje regent.

Ten laatste, er zijn de fossiele brandstoffen die bij deze levenswijze komen kijken. Tenzij je op dezelfde plaats blijft voor het merendeel van het jaar heb je niet veel benzine nodig, maar van zodra je begint te reizen begint het op te tellen, zeker met een zware bus.     

That being said, there are also some disadvantages compared to a more sedentary lifestyle:

Beginning with the parking spot you always need to find. This can be quite tricky, because you need to have the permission to stand somewhere for more than one day. You also need to take into account that in more rural regions you'll have to watch out for muddy bits and you can get stuck. On the other hand, when you're in the city you'll need to watch out you're not the victim of someone breaking into your van or worse driving off with it. Instead of only your means of transportation being gone, it would be your entire house.

Secondly, you're way more dependent on high-tech maintenance. If a part breaks, you'll either have to buy a new one and repair it yourself or go to a garage and let them fix it. It usually comes with a high price.

Thirdly, the weather has a lot of influence on the van itself. If the van isn't insulated and the weather is cold, you'll feel it for sure! Metal transmits heat and cold fast, so the same goes for when it's hot outside. Humidity is also a factor you need to take account off. If it's very humid and you have a lot of condensation you'll have the impression that it's raining inside of your van.

Lastly, there are the fossil fuels that come into the story. Unless you stay on the same spot for most of the year you don't need a lot of gasoline, but as soon as you start traveling it 'll add up, certainly with a heavy van.

Na veel nagedacht te hebben over deze levenswijze heb ik besloten dat het niet voor mij is. Ik prefereer om op een meer sedentaire manier te leven die alle nadelen die ik eerder heb vernoemd uitschakelt. Een laag-technologisch, goed geïsoleerd, klein eco-huisje past me beter. Daarom ga ik ook naar het zuiden in de eerste plaats. Ik ben wel enorm dankbaar voor dit allemaal te kunnen ervaren. Het daadwerkelijk ervaren is ook meestal de beste manier om deze dingen te leren. Dank u M. voor mij mee te nemen tot dusver! Het is een geweldige ervaring! :)    

After thinking a lot about this lifestyle I concluded that it isn't for me. I prefer living in a more sedentary way that cancels out all the disadvantages I summed up earlier. A low-tech, well-insulated, tiny eco-house suits me better. That's why I'm going to the south in the first place. However, I am really grateful of experiencing this all first hand, because that's often the best way to learn these things. Thanks M. for taking me with you so far! It's been a great experience! :)

Daarnaast wil ik ook mijn dankbaarheid tonen naar alle couchsurfers en hosts in het algemeen die ik tot nu toe ben tegengekomen. Ik ben altijd verwonderd te zien hoe genereus mensen kunnen zijn! Dit is iets wat ik echt enorm fijn vind aan Couchsurfing. De gastvrijheid om vreemden in huis te nemen alsof het je vrienden zijn. Ik hoop echt hetzelfde terug te kunnen geven van zodra ik een plaats van mezelf heb. :)

Besides that I also want to express my gratitude towards all the couchsurfers and hosts in general I've met so far. I am always astounded to see how generous people can be! It is something I really love about Couchsurfing. The hospitality to take strangers into your house as if they were your friends. I really hope to return the favor as soon as I have a place of my own. :)

Muzikale vondsten van deze maand / Musical discoveries of this month:

Zjef Vanuytsel – De zotte morgen (Vlaamse kleinkunst / Flemish folk)

Orthodox Celts – Star of county down (Servische band dat Ierse en Keltische folk speelt / Serbian band that plays Irish and Celtic folk)

Block out - Reka (Servische rock / Serbian rock)

Bulgara - Nestinarsko (Bulgaarse wereldmuziek / Bulgarian world music)

Alle foto’s van deze maand / All pictures of this month: link